117828172

przedstawione na rys. 68a i b wskazują na niejednorodną strukturę danych. Możliwe jest wyróżnienie trzech grup próbek. Pierwsza grupa składała się z dziewięciu próbek (nr 1, 3, 4, 9, 10, 12, 14, 15 i 18), druga zawierała osiem próbek (nr 2, 5, 6, 7, 8, 16, 17 i 19), a trzecia próbki nr 11, 13 i 20. Numerację próbek wraz z odpowiadającymi im gatunkami szałwii zestawiono w Tab. 14. Następnie przeprowadzono analizę porównawczą składu chemicznego w przestrzeni czynników głównych i wywnioskowano, że największy wkład w konstrukcję pierwszego czynnika głównego (PCI) wnosi profil stężeniowy o czasie retencji ok. 11,77 min, a piki od 13,28 do 13,49 min wnoszą znaczący wkład do drugiego czynnika głównego (PC2). W innym eksperymencie przeprowadzonym w ramach niniejszej rozprawy doktorskiej wykazano, że piki te pochodzą od kamfenu, limonenu i eukaliptolu [107].

Próbki z pierwszej grupy posiadają stosunkowo wysoki sygnał przy czasie retencji ok. 11,77 min, w porównaniu z innymi należącymi do pozostałych grup, a zatem próbki te są stosunkowo bogate w kamfen. Próbki z drugiej grupy charakteryzują się średnią zawartością kamfenu i bardzo małą zawartością limonenu i eukaliptolu. Unikalne własności próbek z trzeciej grupy można wyjaśnić wartościami wag drugiego czynnika głównego (PC2). Dla tych próbek profile stężeniowe przy czasie retencji 13,49 min (wysokiej intensywności) oraz przy czasach retencji ok. 11,77 min i 13,28 min (niskiej intensywności) odgrywają istotną rolę. Próbki te zawierają stosunkowo niewielką ilość kamfenu i limonenu, natomiast charakteryzują się znaczną zawartością eukaliptolu.

Na rysunku. 68c przedstawiono dwa nałożone na siebie chromatogramy Salvia cadmica i Salvia nemorosa (nr 7 i 14), dla których różnice w składzie chemicznym zostały opisane przy pomocy analizy czynników głównych (PCA). Różnice między dwoma wspomnianymi wyżej gatunkami szałwii są głównie ilościowe.

148