117828959

Dewey’a wytworzonej, 18=filozofowiestarożytni, i z poddziału formalnego (09) = dzieje danego przedmiotu, stać winna sygnatura 1 (3) |l = filozofia, (3) = świat starożytny], i to bez podawania poddziału formalnego (09), mieści się on już bowiem w oznaczeniu po-wyższem domyślnie. Możnaby sygnaturę klasyfikacyjną do pomienio-nego dzieła złożyć jeszcze inaczej, a mianowicie: 1 «—    |1 = filozofia, «    * = starożytność jako określenie epoki], ponieważ jednak

wszelkie określenia przy pomocy poddziałów czasu tam, gdzie poddziały miejsca wystarczają, bywają bardziej złożone i do posługiwania się niemi większych też potrzeba wiadomości, praktyczniej tedy zawsze będzie tam, gdzie bez uszczerbku uczynić to można, - używać poddziałów miejsca. Przy niesłychanej podatności i giętkości systemu dziesiętnego, nie w pierwotnym pomyśle Dewey’a, ale w opracowaniu Instytutu i dzięki poddziałom wspólnym każdą niemal treść w różnoraki sposób i w różnym stopniu dokładności określać możemy, aby, nie tracąc jej z oczu, zawsze najkrótszą i najwłaściwszą zmierzać do celu drogą i, bez koniecznej potrzeby nie wydłużając jej, zatrzymywać się w najodpowiedniejszej chwili i miejscu.

Sądzę, iż na tym punkcie obycie się z tablicami i dłuższe doświadczenie niejedno w przyszłych wydaniach Katalogu Centnerszwera odmieni i uprości. Ciągłe np. używanie w nim określeń przy pomocy poddziałów stosunku wzajemności (<te relation), polegających ni łączeniu dwukropkiem dwóch i więcej liczb klasyfikacyjnych głównych, wzajemnie oświetlać się mających, iście doprowadzono do przesady. Przytem niejednokrotnie dałoby się tu zamiast dwukropka użyć znaku -+-, współistnienie tylko różnych treści w danym druku oznaczającego. Czyż bowiem nie przesadny jest znak 296 (09): 9 c— 924), poprzedzający Durnowa „Krótką historyę Żydów", a to dla tego, że część pierwsza obejmuje „Historyję biblijną" druga „Historyę pobiblijną"? Druga część tej sygnatury nayzupełniej tu wystarczała; pierwsza = dzieje religii żydowskiej jest zbyteczna: a gdyby nawet obiedwie utrzymać, to połączone znakiem -{-, a nie dwukropkiem. Trafia się, dalej, w Katalogu pomieszanie pojęcia treści z pojęciem formy wydawnictwa. W tablicach wprawdzie istnieje pewna ilość liczb klasyfikacyjnych głównych, pomocniczego przy katalogowaniu znaczenia, o charakterze przeważnie czysto-bibljograficznym, dla umożliwienia pragnącym tego, czy nawet potrzebującym, tworzenia grup o takim właśnie, specjalnym, charakterze. Liczbą taką np. jest 082 — poligrafja zbiorowa. Owóż spotykamy w Katalogu dla „Liry Polskiej... zbiorku poezyi polskiej" sygnaturę 082:891.85 —1. Określa nam ona tu przedewszystkiem antologję poetów polskich i, jako oznaczająca