B.W. Wojciechowski: Przesłuchanie powtórne... — To nie są moje zeznania 131
Tabela 1
Zbiorczy zapis rezultatów analizy ilościowej wyników eksperymentu
Liczba badanych |
Odpowiedzi | ||||||
Potwierdzam wcześniej złożone zeznania w całości |
Nie potwierdzam złożonych wcześniej zeznań |
Potwierdzam wcześniej złożone zeznania częściowo | |||||
N |
procent |
N |
procent |
N |
procent |
N |
procent |
100 |
Eksperymentator dokonuje analizy jakościowej rezultatów badania. Sporządza zbiorczy zapis elementów zeznań potwierdzanych (powtarzanych), elementów zeznań zaprzeczanych (pomijanych) oraz tych elementów, których nie potwierdzano w toku zeznania powtórnego. Eksperymentator dokonuje ponadto zapisu wypowiedzi osób badanych uzasadniających brak zdolności do potwierdzenia lub zaprzeczenia treści złożonych zeznań.
Bielski B., 2005: Gdy sąd słyszy „nie pamiętam”. „Prokuratura i Prawo'’, nr 2, s. 129— 138.
Chlewiński Z., Han kala A., Jagodzińska M., Mazurek B., 1997: Psychologia pamięci. Warszawa , Wiedza Powszechna.
Ciosek M., 2001: Psychologia sądowa i penitencjarna. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze PWN.
Kurcz L, 1992: Pamięć — uczenie się —język. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN. Lindsay P.H., Norman D.A., 1984: Procesy przetwarzania informacji u człowieka. Warszawa, PWN.
Stanik J.M., 1985: Badania nad psychologicznymi uwarunkowaniami wiarygodności zeznań świadków. W: Waltoś S.: Świadek w procesie sądowym. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.
Stanik J.M., 1986: Psychologiczna problematyka zeznań świadków. W: Tyszkiewicz L.. red.: Wybrane zagadnienia psychologii dla prawników. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.
9*