1194638620

27

wojewody Kosa, }X)dkreślając: „I! faut engager la Troupc sous condition qu^łelle scrvira soit en Saxe soit en Polognc”⁷⁸. Zespół dobrany został z największym znawstwem. W grupie osób wysłanych we wrześniu 1717 do Drezna obok kapelmistrza Johanna Davida Heinichena znalazły się takie znakomitości, jak kompozytor Antonio Lotti, jego żona primadonna Santa Stella i słynny kastrat Sencsino. Fryderyk August doskonale wiedział, jakie przyjęcie spotka tę grupę w Dreźnie ze strony miejscowych artystów, zorientowanych - podobnie jak ich mecenas August II - profrancusko. Zespół Lottiego miał być pierwszą włoską kompanią operową na dworze Augusta Mocnego i animozje między zwolennikami dominującej na tym dworze muzyki francuskiej a reprezentantami stylu włoskiego były nieuniknione. Drezdeński kapelmistrz Schmidt ponadto zyskiwał w osobach Lottiego i Heinichena konkurentów do niepodzielnej dotąd władzy w zespole. Dlatego też królewicz słał niespokojne listy do różnych wysokich urzędników dworskich, prosząc ich o troskliwą opiekę nad swymi protegowanymi.

Ponaglany przez ojca, Fryderyk August w pierwszych dniach sierpnia 1717 opuścił Wenecję i wyruszył do Wiednia. Również to miasto miało się stać dla niego przystanią na 17 miesięcy (7 października 1717 -4 marca 1719). Wiedeń to kolejne wybitne centrum muzyczne na trasie podróży Fryderyka Augusta. Panowanie Karola VI stanowiło apogeum świetności życia muzycznego na cesarskim dworze. Kapela muzyczna osiągnęła nic tylko nic spotykane ani dotąd, ani później rozmiary, ale pod kierunkiem Johanna Josepha Fuxa (kapelmistrza), Antonia Caldary (wicekapclmistrza), Francesca Bratolomea Contiego i Giuscppa Portilego (kompozytorów) stała się jednym z najlepszych i najbardziej twórczych zespołów muzycznych Europy. Niektórych muzyków cesarskich - ni. in. Caldarę i Contiego - Fryderyk August poznał już w r. 1711 we Frankfurcie. Z porównania zapisków dziennika jego pobytu w Wiedniu⁷⁹ z odnośną literaturą przedmiotu⁸⁰ wynika, że królewicz oglądał na wiedeńskim dworze takie opery i feste teatrali, jak: Contiego Sesostri, Re di Egitto, As tar to, Amore in Tessaglia, Don Cltisciotte in Sierra Morena; Caldary Ifigenia in Au lide; Fuxa Diana placata; Porsilcgo Alceste i Porpory Temistocle. Słuchał też Fryderyk August licznych koncertów kapeli cesarskiej, koncertów organizowanych przez księcia Lichtensteina i hrabiego Wackerbartha, a także popisów własnego zespołu muzycznego. Do Wiednia na początku r. 1718 August II wysłał 11-osobowątym razem kapelę. Przybyli znani już ze służby w Paryżu i w Wenecji Volumicr, Zelcnka i Richter, poznany we Frankfurcie Hcbcnstrcit, a ponadto flecista Buffardin (nauczyciel J. J. Quantza), 2skrzypków (Weiss i Rheim), altowiolista (Lehnciss), wiolonczelista (Rossi), oboista (Blochwitz) i fagocista (Bohmc)⁸¹. Z listu Hagena do Szcmbcka wiadomo, że w czerwcu 1718 bawił tam u boku królewicza również Vcracini, który kierował koncertem zorganizowanym przez Fryderyka Augusta dla Karola Alberta, syna elektora bawarskiego i przyszłego cesarza Karola VII⁸².

Muzyczne doświadczenia zebrane przez Fryderyka Augusta podczas zrelacjonowanej tu podróży, wrażenia artystyczne przeżyte przezeń w ciągu ponad 7 najbardziej chyba chłonnych w życiu człowieka lat niewątpliwie zdecydowały o przyszłym mecenacie Augusta III (Friedricha Augusta II). Dane mu było wówczas poznać u źródeł sztukę najwybitniejszych, najbardziej wpływowych twórców i odtwórców Europy. We Włoszech byli to najświetniejsi reprezentanci tamtejszej szkoły skrzypcowej (Vivaldi, Tartini, Vcracini), weneckiej opery (Lotti, Gasparini, Pollarolo, Albinoni) i gwiazd wokalistyki (Bernacchi, Sencsino, Stella, Durastanti, debiutująca Faustina Bordoni). Choć bardzo pragnął, nie mógł - bo nie uzyskał zgody ojca - odbyć podróży do Rzymu i Neapolu.