130859809

Wprowadzenie 15

zależności społecznych, a zwłaszcza ekonomicznych. Inaczej, wierzę, że Czytelnik doceni znaczenie teorii gier dla zrozumienia, w jaki sposób funkcjonuje nasz świat.

Teoria gier niekooperacyjnych

Nasza wycieczka przewiduje też dość wyczerpujące przedstawienie teorii „gier niekooperacyjnych”; w tym pojęciu mieszczą się takie gry, jakie rozumiemy pod zwykłym znaczeniem tego słowa. Ponieważ słowo gra zwykle odnosi się do sytuacji, w których dwie osoby (albo więcej) mierzą się na umysły, więc w oczywisty sposób giy odnoszą się do interakcji polegających na tym, że czyjeś optymalne postępowanie zależy od jego oczekiwania, co do postępowania innych. Z grami zwykle wiążą się zbioiy reguł, któiych gracze muszą przestrzegać. Na przykład baseball rządzi się setkami ustalonych reguł, które porządkują grę: ilu graczy ma być na boisku i co im wolno, jak punktuje się obiegi, jak rejestruje się auty, kiedy kończy się zmiana, co trzeba zrobić, kiedy kibic zakłóci grę, i tak dalej. Inny przykład to gra towarzyska Monopol, która rządzi się wyspecyfikowanymi regułami opisującymi porządek posunięć i sposób określenia zwycięzcy. Reguły powinny ściśle odpowiadać naszej wiedzy o tym, jaka gra jest faktycznie rozgrywana; dokładna specyfikacja reguł jest więc istotną częścią formalnej teorii.

Teorię gier niekooperacyjnych odróżnia od innych teorii zajmujących się strategiami podstawowa sprawa: w ujęciu niekooperacyjnym przyjmuje się, że działania wszystkich podmiotów są podejmowane indywidualnie. Indywidualne działanie jest czymś, na co konkretna osoba decyduje się sama z siebie, niezależnie od innych osób obecnych na scenie strategicznej. Właściwe jest więc stwierdzenie, że teorie niekooperacyjne zajmują się podejmowaniem indywidualnych decyzji w kontekście strategicznym. Takie ujęcie nie wyklucza możliwości ograniczania przez jedną osobę zakresu działania innych; daje się też pogodzić z perspektywą grupowego podejmowania decyzji przez niektórych graczy. Jeśli chodzi o grupowe podejmowanie decyzji, modele niekooperacyjne wymagają od badacza określenia procedury, według jakiej decyzje mogą być podejmowane. Taka procedura musi obejmować specyfikację reguł negocjacji, w tym również składania propozycji i kontrpropozycji (będących działaniami indywidualnymi). W istocie, w pewnym sensie każda decyzja podejmowana przez jedną osobę może być wymodelowana jako indywidualne działanie.

Myślenie o działaniu ludzkim jako o indywidualnej akcji pozwala chyba najskuteczniej modelować możliwości graczy w kontekście strategicznym; implikuje też sposób patrzenia na zachowanie graczy. W grze każdy gracz sam podejmuje swoje decyzje. Optymalna decyzja gracza zależy od tego, jakiego działania spodziewa się po innych. Żeby więc wyartykułować koncepcje rozwiązania giy - które są