1464647229

centrowniki) i oprzyrządowanie prac spawalniczych,

Cel ten realizowany jest przez:

-    korzystanie z opracowań, referatów, odczytów technicznych o tematyce związanej ze spawalnictwem, wygłaszanych podczas zebrań plenarnych,

-    uczestnictwo w naradach, sympozjach i konferencjach technicznych,

-    wycieczki techniczne i wyjazdy krajowe i zagraniczne,

-    wymianę doświadczeń,

-    osobiste kontakty,

-    pomoc przy rozwiązywaniu zagadnień z zakresu spawania.

Na przestrzeni od 1956 r. do czerwca 2011 r. odbyło się 197 zebrań plenarnych członków Sekcji, organizowanych przeważnie czterokrotnie w ciągu każdego roku. Na zebraniach wygłoszono łącznie 373 referaty i odczyty oraz wyświetlono ok. 75 filmów technicznych. Średnia frekwencja członków na zebraniu wynosiła 25 osób. W tym okresie odbyły się 82 wycieczki techniczne połączone z dyskusją i wymianą doświadczeń zawodowych. Lata 1956+1961 były okresem dość intensywnej pracy Sekcji. Natomiast okres lat następnych 1962+1964 i 1967+1968 charakteryzował się wyraźnie mniejszą aktywnością działalności Sekcji.

Ponowny wzrost aktywności pracy Sekcji wystąpił w latach 1970+1980, gdy corocznie odbywało się średnio po 6 zebrań plenarnych oraz 2 wycieczki techniczne. W tym czasie odbyły się: 3 narady, 1 sympozjum i 1 Międzynarodowa Konferencja Spawalnicza. W1981 r. Sekcja Spawalnictwa zorganizowała uroczyste Seminarium z okazji 25-lecia działalności. Kolejne załamanie aktywności Sekcji nastąpiło w latach 1982+1988. Od 1991 r. następuje stabilizacja działalności.

W prezentowanych odczytach i referatach znalazły się m.in. następujące zagadnienia:

-    konstrukcja i technologia spawanych maszyn, urządzeń, zbiorników silników okrętowych, kotłów, rurociągów oraz wagonów,

-    technologiczne problemy spawania stali, staliwa, żeliwa i metali nieżelaznych,

-    zgrzewanie stali,

-    lutowanie stali,

-    budowa i eksploatacja sprzętu i urządzeń spawalniczych,

-    zastosowanie robotów w procesach spawania,

-    urządzenia pomocnicze do spawania (manipulatory,

-    badanie i kontrola spoin,

-    wymagania organów dozoru technicznego w zakresie spawania urządzeń podlegających dozorowi technicznemu,

-    procesy pokrewne spawaniu (napawanie, natapia-nie, cięcie termiczne, żłobienie),

-    tryb i przepisy w sprawie szkolenia i kwalifikowanie spawaczy podstawowych i ponadpodstawowych,

-    normowanie prac spawalniczych,

-    kwalifikacja metod spawania i kwalifikowania metod wg normy EN-ISO 15614-1.

Tematy referatów i odczytów zależały przeważnie od audytorium, dla którego były przeznaczony. Nie zabrakło opracowań na poziomie akademickim, były opracowania o poziomie średnim, ale nie zapomniano wcale o prelekcjach na poziomie podstawowym. Poza odczytami i prelekcjami na zebraniach przekazywano również sprawozdania oraz informacje z wyjazdów służbowych niektórych członków Sekcji, którzy brali udział w imprezach spawalniczych za granicą.

Podczas zebrań Sekcji wystąpiło 102 kolegów

-    członków Sekcji w roli autorów i prelegentów. Wśród autorów referatów byli pracownicy naukowi Politechniki Poznańskiej, Instytutu Spawalnictwa z Gliwic, Politechniki Warszawskiej, Politechniki Gdańskiej, Politechniki Częstochowskiej i Politechniki Krakowskiej

W początkowym okresie działalności Sekcji, członkowie - poza prelekcjami i odczytami na zebraniach

-    podejmowali również akcje odczytowe o spawalnictwie w wybranych zakładach pracy - głównie, w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych zatrudnionych w tych zakładach inżynierów i techników.

Tę inicjatywę przejawili i zainicjowane akcje realizowali w szczególności koledzy: Kuleczka, Żak, Sierań-ski, Kapczyński, Górny, Płatek i Rachwalski.

Konsekwentnym uzupełnieniem prelekcji dla inżynierów i techników były w owym okresie organizowane również w zakładach pracy pogadanki techniczne z udziałem spawaczy, m.in. w Poznaniu, Pleszewie, Wronkach, Gnieźnie i Nowym Tomyślu, podczas których w bezpośredniej rozmowie i dyskusji nasi członkowie przekazywali wszelkie informacje niezbędne do wykonywania połączeń spawanych o wymaganych i ustalonych ściśle standardach takich instancji kwalifikacyjnych, jak: Rejonowe Dozory Techniczne, Komisariaty Ministerstwa Komunikacji, Oddziały

PRZEGLĄD SPAWALNICTWA 11/2011

7