1464647532

dostęp do fundusz)^- publicznych, długoterminowe i stabilne kontrakt) oraz możliwość promowania własnej marki.

Patrząc na doświadczenia polskie w zakresie partnerstwa publiczno-prywatnego -zwłaszcza w obszarze samorządowym - trudno mówić o jakimś ..polskim modelu partnerstw a", choć w zależności od przyjętej koncepcji podziału wpływów w zakresie eksploatacji, jak i własności, literatura przedmiotu wskazuje na funkcjonowanie takich wyspecjalizowanych modeli (niemiecki, brytyjski, francuski, przemysłowy). Wynika to w dużym stopniu z obowiązujących dotychczas uregulowań prawnych, które zamiast ożywiać sferę współpracy publiczno-prywatnej, powodowały bardzo często zupełnie odwrotne działania. Rozwiązania światowe w zakresie regulacji prawnych wskazują bowiem na dwa podstawowe sposoby ujmowania zasad partnerstwa - poprzez wyspecjalizowane akty' prawne, mające charakter kompleksowego ujęcia problematyki, lub w ramach wielu powiązanych tematycznie aktów' prawnych (np. dotyczących finansów publicznych lub zamówień publicznych)”. Polska wybrała pierwszą ścieżkę, co oznaczało przyjęcie i obowiązywanie od roku 2005 roku ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym³⁴, która jednak, wprowadzając stosunkowo skomplikowane procedury, równocześnie nie tworzyła mechanizmów zabezpieczających interesy partnerów'. W efekcie tego formula PPP była często pomijana jako jedno z alternatywnych rozwiązań, na co wpłynęły trudności z jej stosowaniem (brak wiedzy i doświadczenia) oraz negatywne konotacje (czwarte „P” w nazwie utożsamiane z terminem „prokurator”).

Istotne zmiany nastąpiły w roku 2009, do czego przyczyniła się uchwalona pod koniec 2008 roku nowa ustawa o partnerstwie publiczno-piy watnym³⁵. Analizując raport Investment Suport³⁶, stanowiący ocenę pierwszego roku funkcjonowania wspomnianej ustawy, można mówić o swoistym „nowym otwarciu” w obszarze współpracy publiczno--prywatnej. Warto zwrócić uwagę na fakt, że w roku 2009 podmiot) publiczne ogłosiły 41 projektów w ramach PPP, z których aż 22 pochodziło od podmiotów samorządowych (urzędy miast i gmin).

Zakończenie

Reasumując, warto podkreślić, że obecna rzeczywistość nie tyle dopuszcza, co wręcz wy maga - przede wszystkim ze względu na poziom skomplikowania współczesnych potizeb i problemów - współpracy oraz wzajemnego uzupełniania się podmiotów pizynależących do różnych sektorów . Z punktu widzenia podmiotów publicznych, w tym samorządowych, relacje z partnerami powinny mieć charakter „w spółrządzenia” (govemance), opartego o daleko posuniętą współpracę międzysektorową³⁷. Dotyczy to wszystkich szczebli organizacyjnych - zarówno lokalnych, jak i regionalnych. Należy pamiętać, że współpraca przynosi wymierne korzyści wszystkim partnerom, przyczyniając się do ich długofalowego rozwoju.

Bibliografia:

1. Alińska A., Instytucje mikro finansowe w lokalnym rozwoju społeczno-gospodarczym, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2008.

2. Augustyńska B„ Koncepcja partnerstwa publiczno-prywatnego na przykładzie Holandii, „Zarządzanie Publiczne” 2007, nr 3.

³³ Por. A. Cenkier, Partnerstwopubliczno-prywatne, Biuro Analiz Sejmowych nr 13(37), Warszawa 2008, s. 2.

’⁴ Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-praw nym (Dz.U. z 2005 r.. Nr 169. poz. 1420 z późn zm.)

³⁵ Ustaw a z dnia 19 gmdnia 2008 r. o partnerstw ie publiczno-prawnym (Dz_U. z 2009 r.. Nr 19. poz. 100 z późn zm).

³⁶ Rynek PPP w Polsce 2009, Raport Imestment Suport podsumowując)' pierwszy rok obowiązywania ustawy o partnerstwie publiczno-piywatnym i ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi. Warszawa 2010.

⁷ Por. Baron M., Modelowe partnerstwo wielosektorowe, [w:] Partnerskie współdziałanie..., s. 50.