1468551348

Lata 1951-1952

W r. 1951 załoga Instytutu Spawalnictwa liczyła łącznie 90-95 osób. Był to już dalece zintegrowany zespół ludzi, świadomy swej pionierskiej roli w spawalnictwie, zżyty zarówno w pracy, jak i w zabawie.

Fot. 17. Fragmenty dekoracji sali balowej na balu zorganizowanym 14 stycznia 1950r. przez załogę Instytutu Spawalnictwa w salach wykładowych Działu Szkoleniowego

mgrj. Angres

inż. L. Mistur

p. E. Żbikowski

Równolegle z kompletowaniem kadry naukowo-badawczej rozpoczęto wyposażanie laboratoriów i hal technologicznych Instytutu w urządzenia laboratoryjne. Itaknp. wr. 1951 zainstalowano w hali Zakładu Spoiw i Metalurgii Spawania laboratoryjną prasę firmy Harelock do wykonywania elektrod otulonych oraz piec indukcyjny firmy Birlec do wytapiania metali.

Jakkolwiek działalność naukowo-badawcza na podstawie corocznych planów realizowana była od 1950roku, to jednak znacznie wcześniej rozpoczęto ją bądź w postaci doraźnych opracowań ekspertyzowych, bądź też poważnych prac kompleksowych. Do takich należało opracowanie w latach 1948-49 wspólnie z Hutą Baildon i Politechniką Śląską receptur otulin dla podstawowych elektrod otulonych, za które została przyznana nagroda państwowa III stopnia w r. 1952. Ze strony Instytutu Spawalnictwa otrzymał ją dyr. J. Pilarczyk.

Planowe prace badawcze Instytutu Spawalnictwa rozpoczęło opracowanie technologii spawania przewodów aluminiowych oraz zbadanie i ocena spawalności stali budowlanej o podwyższonej wytrzymałości K52, której produkcję przygotowywało krajowe hutnictwo wiatach 1949-1950. Następne badania poświęcono zagadnieniom regeneracji matryc kuziennych przez napawanie oraz problemom spawania stali kwasoodpornych, miedzi i stopów lekkich.