1468551350

Funkcję dyrektora Państwowego Centralnego Ośrodka Szkolenia Spawalniczego pełnił mgr inż. B. Szupp równoległe z funkcją dyrektora Instytutu Spawalnictwa. Jego zastępcą ds. nauczania był inż. Leon Mistur. Spośród kadry naukowo-badawczej Instytutu angażowano na zasadzie zleceń wykładowców dla kursów specjalistycznych, podobnie jak część pracowników finansowo-administracyjnych. Taki układ trwał aż do czerwca 1957 roku.

Kadra naukowo-badawcza Instytutu została w r. 1951 zmniejszona, gdyż na polecenie władz ministerialnych, zaszła konieczność przekazania inż.inż. K. Żurawika, W. Witka i M. Sikory do Centralnego Zarządu Przemysłu Maszyn Budowlanych, do pracy w przemyśle zbrojeniowym.

W r. 1951 ukazało się zarządzenie Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego z dnia 11 grudnia usamodzielniające Instytut Spawalnictwa z Głównego Instytutu Mechaniki i przejmujące go do bezpośredniej podległości temu ministerstwu. Wprowadzenie wżycie tego zarządzenia i wyłączenie Instytutu Spawalnictwa z Głównego Instytutu Mechaniki nastąpiło protokolarnie dnia 29 marca 1952 r. W tym czasie załoga Instytutu liczyła 105 osób.

Nowe, samodzielne posadowienie Instytutu Spawalnictwa wraz z uporządkowaniem systemu jego finansowania umożliwiło znaczny rozmach w działalności naukowo-badawczej wiatach 1952-1953. W okresie tym opracowano między innymi:

-    technologię spawania rur ze stali chromo-molibdenowejdla rurociągów na parę przegrzaną,

-    technologię napawania płaszczyzn uszczelniających zaworów parowych stalą nierdzewną,

-    technologię spawania łukowego wiązką elektrod,

-    technologię spawania blach cienkich elektrodą leżącą wraz z technologią wytwarzania elektrod do tego celu,

-    technologię regeneracji zużytych matryc kuziennych przez napawanie,

-    technologię wykonywania frezów z ostrzami napawanymi stalą szybkotnącą,

-    receptury i technologię produkcji topników do spawania lukiem krytym,

-    elektrody otulone do spawania aluminium.

W r. 1951 Instytut Spawalnictwa podjął działalność normalizacyjną, w ramach której do połowy r. 1955zdołano opracować 18 norm resortowych, zatwierdzanych następnie przez odpowiednie ministerstwa.