1.4. Klasyfikacja mienia Skarbu Państwa
Źródła i funkcje mienia państwowego zostały ustawowo określone wraz z utworzeniem w 1990 r. samorządu gminnego i ustanowieniem mienia komunalnego. Mieniem państwowym zostały składniki, które wówczas
• służyły wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej, sądów oraz organów władzy państwowej;
• należały do przedsiębiorstw państwowych lub jednostek organizacyjnych wykonujących zadania o charakterze ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim;
• należały do Państwowego Funduszu Ziemi.
Zakres własności Skarbu Państwa został następnie znacznie ograniczony w wyniku tzw. „uwłaszczenia”, gdy państwowe osoby prawne stały się z mocy prawa właścicielami budynków i innych urządzeń oraz lokali na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa^, a także w związku z późniejszymi i bieżącymi zmianami w organizacji i podziale zadań administracji publicznej przenoszącymi mienie Skarbu Państwa niezbędne do wykonywania zadań przekazywanych samorządom na własność właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
Do państwa należą zatem - w ujęciu funkcjonalnym:
• przedmioty powierzone państwowym jednostkom sektora finansów publicznych; służące wykonywaniu funkcji ustrojowych i zadań w poszczególnych obszarach działań państwa, takich jak obrona, bezpieczeństwo obywateli, administracja.
• mienie udostępniane obywatelom i ich organizacjom w celu wspierania ich różnorodnej działalności gospodarczej i niegospodarczej - dotyczy to na przykład dóbr kultury, różnego rodzaju dokumentacji, zasobów naturalnych czy dróg;
• majątek rzeczowy przeznaczony do zagospodarowania przez inwestorów prywatnych - jak na przykład zasoby nieruchomości rolnych lub powojskowych, czy rzeczy i prawa pozostałe po likwidacji państwowych jednostek organizacyjnych.
• prawa majątkowe uzyskane w zamian za zasoby kapitału, w który wyposażono przedsiębiorców i państwowe osoby prawne utworzone dla prowadzenia działalności naukowej, kulturalnej, edukacyjnej, ochrony zdrowia, lub innej określonej w ustawach.
W niniejszym Sprawozdaniu, zgodnie z powoływanym rozporządzeniem zastosowano przede wszystkim klasyfikację rodzajowa (z uwzględnieniem przeznaczenia, wartości, sposobu zagospodarowania oraz ewidencjonowania poszczególnych składników lub ich grup rodzajowych) i wyróżniono:
1 Ustawa z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę
0 pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, póżn. zm.).
2 Ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79. poz. 464). Grunty stanowiące własność Skarbu Pańshra (a także własność gminy lub związku międzygminnego, z wyłączeniem gruntów Państwowego Funduszu Ziemi), będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie państwowych osób prawnych innych niZ Skarb Pańshra, stały się z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego. Ustawa z dnia 7 października 1992 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 91, poz. 455).
1 stycznia 1999 r. w związku z utworzeniem powiatów i województw samorządowych, z mienia Skarbu Pańshra wydzielono i przekazano im na własność składniki majątku słuZące wykonaniu powierzonych im zadań. (Ustawa z dnia 5 czenrca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z póżn. zm.), ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z póżn. zm.); ustawa z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. 1998 r. Nr 133, poz. 872, z późn. zm.).