półprzewodnikowe wykonywane są z germanu z domieszkami typu n i p oraz krzemu z domieszkami typu n (kt = -100 -r 300). Wartości rezystancji tensometrów są znormalizowane i zawierają się w granicach 120 -r 1000S2 dla tensometrów metalowych i 10 -i- 100000Q dla tensometrów półprzewodnikowych. Maksymalny zakres bezpośrednio mierzonych odkształceń dla tensometrów metalowych i półprzewodnikowych wynosi ± 5%o. Liniowość charakterystyki przetwarzania tensometrów metalowych wynosi ±0.1 % (e < 4 %o) i ±1 % (e < 10 %o). Natomiast dla tensometrów półprzewodnikowych jest ona równa ±1 % (e < 1 %o). Istotnym parametrem charakteryzującym tensometry jest współczynnik temperaturowy rezystancji (cir) i współczynnik temperaturowy czułości odkształcenia (<Xk). Przykładowo dla tensometrów drutowych aR = -3.9-10"6...6-10_3i a^S-IO-6, a dla tensometrów półprzewodnikowych aR = 6-10~4 ...3-10-3 i ak = 6-1(r5...3.3-1Cr3.
Kształty i wymiary tensometrów zależą od typu (drutowe, foliowe) i od ich przeznaczenia. Na rys.8.2. przedstawiono wybrane kształty tensometrów przeznaczonych do pomiaru sił.
a). b). c).
d). e).
Rys. 8.2. Przykłady konstrukcji tensometrów: a), wężykowy; b). zygzakowy; c). kratowy; d). półprzewodnikowy; e). foliowy
Długość bazy pomiarowej tensometrów wynosi do 150 mm dla tensometrów metalowych i do 20 mm dla tensometrów półprzewodnikowych.
Siła nie działa bezpośrednio na tensometr, a na element metalowy, który decyduje o zakresie przetwarzania. Tensometry są przyklejane odpowiednimi klejami do ścianek takiego elementu, który pod wpływem sił ulega deformacji. Deformacje te, rozciąganie lub ściskanie, zostają przenoszone na tensometr. Na rys.8.3 przedstawiono dwa najprostsze sposoby zamocowania tensometrów przy pomiarach sił. Ilość naklejanych tensometrów związana jest z pomiarem naprężeń wzdłużnych i poprzecznych oraz kompensacją błędów temperaturowych. W obu przypadkach występują tensometry, na które działają naprężenia rozciągające (Tk - rys.8.3.a, Tr - rys.8.3.b) i ściskające (Tp - rys.8.3.a, Ts - rys.8.3.b).