1933501481

Rezerwat jest lokalną ostoją różnorodności fauny leśnej, w szczególności związanej ze starymi drzewostanami, martwym i obumierającym drewnem oraz drzewami dziuplastymi (w szczególności: owady - Anastrangalia sanguinolenta, Dinoptera collaris, Oxymirus cursor, Obrium brunneum, Callidium aeneum, Tetrops preusta; ptaki - Aegolius funereus, Bucephala clangula, Ficedula parva).

Bardzo cenny jest także zespół gatunków ptaków związanych ze śródleśnymi jeziorami, zwłaszcza dystroficznymi (Haliaetus albicilla, Tringa ochropus, Bucephala clangula, Anas crecca, Grus grus).

1.6. Ogólny opis rezerwatu

1.6.1.    POŁOŻENIE

Rezerwat „Kurze Grzędy” leży na 17°58’ długości geogr. wschodniej i 54°23’ szerokości geogr. północnej.

W fizycznogeograficznym podziale kraju rezerwat leży w mezoregionie Pojezierze Kaszubskie należącego do makroregionu Pojezierza Wschodniopomorskie (Kondracki 1978), natomiast w podziale geobotanicznym - w krainie Pojezierzy Pomorskim i Okręgu Kartuskim (Szafer 1972). W regionalizacji przyrodniczo-leśnej należy do mezoregionu Pojezierza Kaszubskiego w obrębie Dzielnicy Pojezierze Drawsko-Pomorskie (Trampler i in. 1970).

Pod względem administracyjnym rezerwat należy do gminy Kartuzy i powiatu kartuskiego z wyjątkiem małego fragmentu na granicy oddz. 151 i 152 należącego do gminy Sierakowice. W ALP należy do Nadleśnictwa Kartuzy, obrębu Mirachowo i leśnictwa Bącka Huta

W ewidencji gruntów rezerwat niemal w całości (165,87 ha = 97,2%) leży obrębie Mirachowo (gm. Kartuzy), natomiast fragment z oddz. 151/152 o powierzchni 4,83 ha (2,8%) - w obrębie Paczewo gminy Sierakowice

1.6.2.    Granice, podział powierzchniowy

Granice mają w przeważającej części charakter naturalny i stanowią je granice złoża torfu. Jedynie w południowej części jest poprowadzona drogami i liniami oddziałowymi, przebiegającymi na mineralnym gruncie równolegle do granicy złoża. Do rezerwatu należy także niewielka niecka, oddalona

0    ok. lOOm od jego głównej części i oddzielona od niej fragmentem lasów gospodarczych.

Cała powierzchnia rezerwatu znajduje się na terenie administrowanym przez Nadleśnictwo Kartuzy. W skład rezerwatu wchodzą następujące oddziały: 100 k, 1, n, lOla-d, 102a-j, 103b, 115i, 116c-n, 117a-c, 118c-f, 119a-o, 120a-d, 133a,b, 134, 135, 136a-g, 151 a-d, 152a-d.

1.6.3.    Otoczenie i stan środowiska w rejonie rezerwatu

Rezerwat w całości jest otoczony przez lasy gospodarcze. Położenie rezerwatu w centrum dużego kompleksu leśnego stanowi wystarczające zabezpieczenie przed szkodliwymi wpływami z otoczenia.

1.6.4.    Drogi i infrastruktura techniczna.

Ze względu na obecność torfowiska drogi w rezerwacie zajmują znikomą powierzchnię i są poprowadzone niemal wyłącznie na mineralnych obrzeżach torfowiska. Na długich odcinkach przylegają one do rezerwatu stanowiąc jego granicę, a tylko miejscami w NE części oddz. 134, S cz. oddz. 100 i SW cz. oddz. 120 i przecinają go. Jedyna droga przecinająca torfowisko znajduje się na usypanej grobli w oddz. 119. Wszystkie wymienione powyżej drogi są wewnętrznymi drogami leśnymi, nieudostępnionego dla ruchu, w związku z czym ich oddziaływanie jest znikome i praktycznie można je pominąć. Istotniejszą rolę ma lokalna droga asfaltowa z Kamienicy Królewskiej do Mirachowa, która na odcinku ok. 200 m przylega do rezerwatu, a na odcinku ok. 1300 m biegnie w odległości 20-200 m od jego granicy. Potencjalnym zagrożeniem jest droga udostępniona od leśniczówki Mirachowo do Bąckiej Huty

1    dalej do szosy Sierakowice-Kartuzy. Obecny charakter nawierzchni skutecznie ogranicza ruch kołowy, ale ewentualne jej utwardzenie będzie sprzyjać nasileniu ruchu, niekorzystnego zarówno dla rezerwatu, jak i lasów gospodarczych (np. ze względu na wzrost zagrożenia pożarem).

Ważny jest fakt radykalnego zmniejszenia roli drogi w pobliżu zachodniej granicy rezerwatu w oddz. 119 i 103 i przesunięcie transportu drewna do wyjazdu na szosę Kamienica Królewska-Mirachowo w oddz. 104.

6