1933502071

Skały budujące poziom złożowy dolomitu głównego składają się z dwóch populacji przepuszczalności (Rys. 3A). Populacja pierwsza to utwory niemal całkowicie nieprzepuszczalne o wartości Log 10 = -3, co odpowiada przepuszczalności 0,001 mD. Druga natomiast, to populacja pozostałych pomiarów, które charakteryzują się normalnym rozkładem przepuszczalności.

Wyjaśnieniem przedstawionej sytuacji może być to, że utwory dolomitu głównego na etapie diagenezy miały bardzo nikłą przepuszczalność. Posiadały co prawda porowatość jednak nie było łączności pomiędzy pustkami w skale. Z tego powodu przepuszczalność pierwotna była bardzo niska lub nie występowała w ogóle. Wtórne procesy takie jak: kruszenie, spękanie czy rozpuszczenie doprowadziły do powstania przepuszczalności, nazywanej przepuszczalnością wtórną [Zych, 2009].

Bardzo niska wartość przepuszczalności pierwotnej (poniżej 0,001 mD), charakteryzującej własności filtracyjne matrycy, czyli ciasta skalnego jest charakterystyczna dla obu wyróżnionych stref sedymentacyjnych (Rys. 3A) . Ten typ przepuszczalności obserwujemy również we wszystkich wydzieleniach mikrofacjalnych, boundstonach oraz utworach muło i ziamowięzłych. Pozwala to na stwierdzenie, że przepuszczalność pierwotna obejmująca matrycę skały jest niezależna od strefowych zmian litofacjalnych między platformą węglanową, a jej podnóżem jak i od wykształcenia mikrofacjalnego. Ważną obserwacją jest znacznie większa reprezentacja tego typu porowatości w utworach występujących w obrębie platformy węglanowej. Zależność wartości przepuszczalności odwykształceniamikrofacjalnego (Rys. 3B), wskazuje, że przepuszczalność pierwotna związana jest w głównej mierze z utworami ziarnozwięzłymi.

Rozkład przepuszczalności wtórnej w obu strefach sedymentacji jest mocno zbliżony do rozkładu normalnego, choć w przypadku paleofacji platformy węglanowej obserwuje się nieco większą jego asymetryczność z przesunięciem w kierunku niższych wartości przepuszczalności (Rys. 3A). Stwierdza się, że podnóże platformy węglanowej charakteryzuje się korzystniejszymi warunkami filtracyjnymi w obrębie skał zbiornikowych niż utwory budujące platformę węglanową.

Rozkład parametru przepuszczalności ze względu na wykształcenie mikrofacjalne (Rys. 3B) wskazuje, że zdecydowanie najgorsze parametry filtracyjne (porowatość wtórna) mają bandstony, natomiast najlepsze, utwory ziarnozwięzłe. Fakt ten można łatwo zaobserwować śledząc dane tabelaryczne (Tab. 2, 3) w których średnia wartość przepuszczalności dla bandstonów, utworów mułozwięzłych oraz utworów ziarnozwięzłych na platformie węglanowej to odpowiednio 0.069 [mD] 0.006 [mD] 0.931 [mD], a w obrębie podnóża platformy węglanowej 0.001 [mD] 0.617 [mD]

7.630 [mD].

Rys.3. Rozkład przepuszczalności poziomej (Log 10) dolomitu głównego A) w obrębie platformy węglanowej i podnóża skarpy węglanowej, B) w obrębie mikrofacjiboundstonów, utworów mułozwięzłych oraz utworów ziarnozwięzłych.