Hanna Kirchner, Nałkowska albo życie pisane, Wydawnictwo WAB, 2011
Hanna Kirchner należy
do najwybitniejszych polskich historyków literatury. Nazywana jest strażniczką pamięci Zofii Nałkowskiej. Twórczości pisarki poświęciła swój doktorat. W kolejnych latach opracowała dzienniki pisarki (wydane w latach 1970 - 2001). W tym roku pojawiła się fascynująca biografia Zofii Nałkowskiej.
Profesor Andrzej Mencwel, oceniając tę pozycję, stwierdził: „Sztuka biografii polega na swego rodzaju równoważni - trzeba szczęśliwie łączyć, życie osobiste z twórczością, a życie i twórczość z opisami środowisk, poszczególnych ludzi oraz znamion kultury. Hanna Kirchner tanecznym, można powiedzieć, krokiem równoważnię tę przemierzyła, a jej dzieło będzie służyć nie tylko tym, których tak jak autorkę fascynuje Nałkowska, ale wszystkim, których ciekawi kultura polska XX wieku i którzy będą sobie wyrabiać na nią pogląd".
Swój zamiar autorski Hanna Kirchner wyłożyła we wstępie książki: „Wywołać z niebytu, zgłębi czasu sylwetkę człowieka-twórcy, mnożąc jedynie fakty, to zawsze znaczy uzyskać zaledwie szkic, zarys portretu. Tajemnica żywej istoty, sekret talentu, wymykają się opisowi i analizie (...) Książka ta jest nieuniknioną hybrydą, jednocześnie biografią i monografią twórczości. Wybrałam formę eseju, by naukowym wywodem nie odgradzać czytających od bliskiego obcowania z utworami pisarki. Koncept, jaki scala narracja tej opowieści, można nazwać zasadą dwugłosu. Wtrącam swoje repliki, analizy, komentarze w soliloąuirum pisarki, jej intymne wyznania w dzienniku czy listach. Oddaje też głos mojej
5