1717474537

distrati posse²⁴); si quidem scientissimus Abbas cum approbatione ²⁵) eruditissimorum^2,J) Antistitum, et Merbesius cum auctoramento Sorbonicorum Doctorum sua opera in lucern ediderint²⁷).

Amici, quos Romae habeo scribunt mihi, illuc advenisse aliqua libri mel exemplaria et hactenus quidem illic circa eum omnia esse tranquilla, se tamen timere quod secundus liber in quo agitur de differenda ijs absolutione, quibus longa consuetudo fecit peccandi necessitatem, non sit placiturus Romanis Paenitentiarijs, irritas tamen futuras istorum iras, si quid moliantur, siquidem sub patrocinio S. Caroli tutus erit. Post amicorum litteras, accepi alias a Ministris A^ost- Sedis. Verum de libro altum in illis silentium. Quare etiam credo omnia illic esse quieta.

Haec, Antistes Ill^me, refero de fortuna libri, ut tuo desiderio, qui de his certior fieri desideras, morem geram.

Pro ut tuus pro Ecclesia zelus, Praesul Col^me, postulavit, scripsi ei viro quem omni eruditione praestantem merito vocas, ut systema de gratia eversum ire vellet. Respondit ille se ad illud quidem promp-

²⁴)    Ib. : in Gallias abiturum.

²⁵)    lb.: sub patrocinis.

²ⁱⁱ) lb.: eruditorum.

²⁷) lb.: ediderunt.

A partir d’ici la lcttre du 22 est complctement differente. La voici :

Vestro tamen testimonio, Antistes religiosissime, meacque conjccturae nonnihil officit, quod mihi Brusellis ab amico scribitur, nempe excellentissimum Cancellarium librum meum aliąuibus Doctoribus cxaminandum dedisse, nec permittere ut cxem-plaria, quae amicis doctrina et pietate illustribus, in meae erga ipsos observantiac tcstimonium, donanda miscram, distribuantur, antequam a Doctoribus fuerit appro-batus. Vix hoc crcderc possum, pracscrtim cum excmplaria quae Parisios venum missa sunt nullam istiusmodi difficultatem pcrpessa fuerint, et cum ista agendi ratio disscntiat ab ista humanitate, qua cxcellentissimus Conccllarius me aliquando prosequi dignatus fuit, nec vidcatur etiam aequa erga libros quos Episcopi conscribunt ad instructioncm Ecclesiae sibi crcditac, idquc cum consilio et asscnsione sui presbyterii.

Amici quos in urbe Roma habeo mihi nuntiaverunt excmplaria mei libri illuc advenissc, verum omnia adhuc illic esse quieta; se tamen timere nc aliqui cx Paeni-tentiariis Romanis mussitent contra secundam libri partem, quae agit de usu clavium; etenim absolutionis dilatio vix apud illos in usu est. Vcrum ista, quam de dilationc trado doctrina, minimc dissentit a constitutionibus sancti Borromaei : undc ab ista parte nihil est quod timeo, praesertim cum Internuntius Bruxellensis libro videatur faverc, et cum littcrae, quas a Romanis Praelatis accepi, nihil nunticnt quod mihi displiccat.

Haec, Antistes illustrissimc, retuli de fortuna libri, ut tibi, qui dc his certior fieri desideras, morem geram.

Sicuti tuus pro Ecclesia zelus, Praesul colendissime, postulavit, scripsi ei viro qucm omni doctrina praestantem merito vocas, ut systema de gratia cversum ire vellet. Respondit se ad illud operis promptum esse; praesertim cum tu, Antistes illustrissime, hoc postules; et cum ipse, pro sua erga te vencratione, nihil tibi possit dcncgarc. Verum, zclum praestantissimi viri sufflaminat cxiguus fructus qucm libri ejus afferent, quandiu Parisiis portac illis obscratae manebunt. Scd haec incommoda, ubi tempus bencplaciti advencrit, amovebit miscricors Deus; in quo te, Praesul illustrissime, semper colam, et ad quem, ut me semper amarc velis, humiliter supplicat, etc.

180