Hydroksyapatyt (HAp, Caio(P04)6(OH)2). Jest to materiał biologicznie aktywny, którego skład chemiczny i fazowy jest podobny do składu kości ludzkiej, dzięki czemu odznacza się największą biotolerancją. Poprzez udział w różnych procesach metabolicznych przywraca utracone funkcje kości. Stosowany jest jako materiał uzupełniający ubytki kostne lub jako lub jako powłoka na metalowe tworzywa do produkcji implantów długo terminowych.
Bioszkła ( SiC^, CaO, Na20 oraz P2O5) uczestniczą w procesach metabolicznych organizmów żywych i wiążą się trwale z tkankami. Wiązanie to odbywa się poprzez wytworzenie na powierzchni szkła warstwy hydroksyapatytu. Stosowane są do uzupełniania ubytków miazgi zębowej i szkliwa, ubytków kostnych w szczęce i żuchwie lub dnie oczodołu, a w postaci warstw powierzchniowych na długotrwałe endoprotezy stawowe i wszczepy stomatologiczne.
Do ceramiki obojętnej zaliczamy AI2O3, węgle pirolityczne, azotek lub oksyazotek krzemu, węglik krzemu, tlenki cyrkonu, tytanu. Spośród tych materiałów najbardziej powszechny jest tlenek glinu (biokorund), który odznacza się najwyższą odpornością na ściskanie, zginanie i ścieranie. Ceramikę obojętną wykorzystujemy m.in. na elementy endoprotez stawowych, w szczególności na główki osadzone na trzpieniu.
Materiały polimerowe stosowane w medycynie w zależności od zastosowań medycznych dzielimy je na naturalne i sztuczne.
Polimery naturalne są wytwarzane w żywych organizmach jako składniki strukturalne tkanek. Do tej grupy zaliczamy:
• białka (kolagen, fibrynogen, jedwab, wszczepy tkankowe),
• wielocukry (celuloza, chityna).
Polimery syntetyczne - wytwarzane sztucznie z monomerów w różnych procesach polimeryzacji. Do tej grupy zaliczamy:
• silikony - chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna,
• politetrafluoroetylen - protezy naczyniowe, nici chirurgiczne,
• poliuretany - elementy sztucznego serca, protezy naczyniowe o małym przekroju,
• polietylen - chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna, cewniki, główki i panewki endoprotez stawowych