kształcącego, w klasach licealnych przerabiano skrócony program liceum pedagogicznego. Rok szkolny dzielił się na semestry, przy czym warunkiem przyjęcia na pierwszy semestr klasy wstępnej było ukończenie klasy VI szkoły podstawowej. Rozszerzono w ten sposób bazę rekrutacyjną liceum pedagogicznego, do którego mogła wstępować młodzież robotnicza i chłopska kończącą szkoły podstawowe 7.
Wprowadzone w 1946 r. połączenie 2-letniej ,,podbudowy” z 2-letnim liceum pedagogicznym uległo w roku szk. 1947/48 dalszemu pogłębieniu przez stworzenie 4-letniego liceum pedagogicznego, w którym dotychczasowe klasy przygotowawcze przemianowane zostały na pierwszq i drugq klasę, zaś klasy licealne na klasę trzeciq i czwartą 8. Jednocześnie zrezygnowano z podziału roku szkolnego na semestry i wprowadzono w ich miejsce podział na cztery okresy. Powstanie nowego liceum pedagogicznego było wynikiem szerokiej dyskusji z lat 1945—1947 nad założeniami reformy organizacyjno--programowej szkolnictwa polskiego. Pod wpływem istniejących trudności kadrowych i materialnych zrezygnowano z upowszechnienia 8-klasowej szkoły podstawowej, a cały wysiłek został skierowany na zapewnienie wszystkim dzieciom, zwłaszcza wiejskim, warunków ukończenia szkoły 7-klasowej W roku szk. 1948/49 dokonano przebudowy ustroju szkoły ogólnokształcącej, a mianowicie zlikwidowany został podział na gimnazjum i liceum na rzecz jednolitej szkoły 11-letniej, złożonej z 7-letniej szkoły podstawowej (klasy I—VII) i 4-letniego liceum (klasy VIII—XI)10. Na podstawie programowej siedmiu klas szkoły podstawowej oparte zostały również 4-letnie licea pedagogiczne oraz 3-letnie licea dla wychowawczyń przedszkoli.
W roku szk. 1947/48 czynnych było już w kraju 125 liceów pedagogicznych, w których kształciło się 30 977 uczniów, w tym 21 299 dziewcząt11. Najwięcej liceów zorganizowano w okręgu łódzkim (14), warszawskim (13), śląskim (12), kieleckim, krakowskim i wrocławskim (po 11), a najmniej w białostockim (4) i olsztyńskim (5)12. Zwraca uwagę dynamiczny rozwój zakładów kształcenia nauczycieli w Kieleckiem, gdzie w ciągu trzech lat powstało 11 liceów pedagogicznych. Dla porównania warto podać, że w okresie przedwojennym funkcjonowały tu 3 licea pedagogiczne i pedagogium w Kielcach.
Dynamiczny rozwój liceów pedagogicznych w pierwszych latach po wyzwoleniu zrodził w Ministerstwie Oświaty — jak podkreśla K. Wojciechowski — błędne przekonanie, że ,,posiadamy zbyt wiele liceów pedagogicznych
7 W. Wojtyński, Kształcenie nauczycieli w pierwszym ćwierćwieczu Polski Ludowe/, s. 290.
8 Dz. Urz. Min. Ośw., 1947, nr 6, poz. 132.
9 W. Wojtyński, op. cit., s. 291.
10 Dz. Urz. Min. Ośw., 1948, nr 5, poz. 86.
11 E. Wąsowicz, Informator o zakładach kształcenia nauczycieli w latach 1944— — 1971, Warszawa 1976, s. 9.
12 Zob. B. R a t u ś, op. cit., 198, Aneks X.
23