1941125370

czycieli. Uruchomiono w tym celu różnorodne kursy, studia pedagogiczne oraz egzaminy państwowe ¹⁴².

Obok różnych skróconych form kształcenia nauczycieli szkoły zawodowych, podejmowane były wysiłki mające na celu stworzenie stałych instytucji kształcenia kadry nauczycielskiej. Na uwagę zasługuje tendencja, wyrażona na Zjeździe Oświatowym w maju 1957 r., przechodzenia na kształcenie nauczycieli na poziomie wyższym dla wszystkich typów szkół. Zanim doczekała się ona pełnej realizacji w 1973 r., władze szkolne uruchomiły na początku lat pięćdziesiątych szkoły na poziomie średnim pod nazwą technika przemysłowo-pedagogiczne jako zakłady kształcenia nauczycieli praktycznej nauki zawodu ¹⁴³. Szkoły tego rodzaju nie były znane przedtem w Polsce, ich koncepcję organizacyjno-programową przejęto z ZSRR, z tamtejszych techników przemysłowych ¹⁴⁴.

W 20-letnim okresie działalności technika przemysłowo-pedagogiczne podlegały licznym zmianom organizacyjnym i programowym. Początkowo były to szkoły dwuletnie, oparte na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej oraz szkoły czteroletnie (przekształcone następnie w 5-letnie) dla absolwentów szkół podstawowych ¹⁴⁵. W 1953 r. technikum przemysłowo-pedagogiczne stało się szkołą 3-letniq organizowaną wyłącznie dla absolwentów zasadniczych szkół zawodowych, a w r. 1957 przedłużono w nim czas nauki do lat pięciu również na tej samej podbudowie¹⁴⁶.

Pierwsze technika powstały w 1951 r. w takich miejscowościach jak: Łomża (technologia wyrobów z drewna), Pabianice i Włocławek (obróbka skrawaniem) i Warszawa (obróbka skrawaniem i elektroenergetyka). W trzy lata później, w 1954 r. utworzone zostało TPP w Kluczborku, które działało do 1960 roku ¹⁴⁷. Dalszy rozwój tych szkół przypada na lata 1962-1967. W tym okresie zwiększono liczbę techników przemysłowo-pedagogicznych oraz dokonano zmian programowych zmierzających w kierunku odciążenia uczniów od nadmiernej liczby obowiązkowych zajęć szkolnych i ściślejszego związania młodzieży z jej przyszłymi obowiązkami zawodowymi. Absolwenci

¹⁴²    Szerzej o czynnikach determinujących dopływ kadr nauczycielskich do szkolnictwa zawodowego oraz formach dokształcania nauczycieli piszq: M. Godlewski, Z. Wiatr o w s k i, Kształcenie nauczycieli szkół zawodowych, Warszawa 1971, s. 41—83; Cz. Siwiński, Zmiany strukturolno-organizacyjne w szkolnictwie zawodowym PRL, Poznań 1981, s. 207—221; zob. też R. Wroczyński, Wkład Zwigzku Nauczycielstwa Polskiego w kształtowanie polityki oświatowej i przygotowanie nauczycieli w okresie 25-fec/a Polski Ludowej (w:) Przegląd Historyczno-Oświatowy" 1970, nr 3, s. 357—371.

¹⁴³    M. Godlewski, Z. W i a t r o w s k i, op. cit., s. 61; Cz. Siwiński, op. cii, s. 223; W. W o j t y ń s k i, Kształcenie nauczycieli w pierwszym ćwierćwieczu Polski Ludowej, s. 3C4.

¹⁴⁴    M. Godlewski, Z. W i a t r o w s k i, op. cit., s. 61.

¹⁴⁵    Cz. Siwiński, op. cit., s. 223.

¹⁴⁰ Tamże.

¹⁴⁷ M. Godlewski, Z. W i a t r o w s k i, op. cit., s. 61.

66