SPRAWA KSIĄŻKI W NOWEJ USTAWIE PRASOWEJ 83
kowych, literackich i artystycznych w rosnącej coraz powodzi druków, uratować może nas tylko zachowanie zasady jak najściślejszego doboru w kompletowaniu księgozbiorów.
I ten rozdział pragnąłbym zakończyć wysnuciem pewnych wniosków natury praktycznej:
1) Otrzymywanie egzemplarzy obowiązkowych całej produkcji wydawniczej, lub nawet jej części, naraża bibljoteki na straty materjalne, łatwe do obliczenia, i na nieobliczalne szkody z punktu widzenia bibljotekotechniki i powszechnej organizacji pracy naukowej.
2) Obowiązek przechowywania dokumentów kultury narodu w komplecie powinien spoczywać wobec tego na Bibljotece Narodowej, stworzonej do tego celu, względnie na jej filjach w głównych ośrodkach kulturalnych; nie powinien jednak obciążać bibljotek naukowych, a już w żadnym razie uniwersyteckich lub miejskich, których zadania są zupełnie innego rodzaju.
3) Pożądane jest, ażeby zarządy wszystkich bibljotek, otrzymujących egzemplarze obowiązkowe, dokonały obliczeń, których surogat zestawiłem powyżej, w celu ustalenia stanu faktycznego w poszczególnych instytucjach.
4) Gdyby obliczenia te potwierdziły wyniki rozważań powyższych, należałoby dążyć do wypracowania nowych przepisów o dostarczaniu egzemplarzy obowiązkowych.