2121402292

Wzrost twardości i wytrzymałości materiału obrabianego wpływa na zwiększenie sił skrawania i szybsze zużywanie się ostrza. Jednakże materiały bardziej miękkie skłonne są do tworzenia narostn podczas skrawania, a powstające podczas ich obróbki wióiy są trudne do łamania.

Skład chemiczny materiału ma bardzo duży wpływ na jego skrawaLność. Można to prześledzić na przykładzie stali. Należy stwierdzić, że źle skrawalne są stale niskowęglowe oraz wysokowęglowe, natomiast dobrą skrawalnością charakteryzują się stale śrcdniowęglowe. Przyczyną złej skrawalności stali nisko-węglowych jest ich duża ciągliwość, z czym wiąże się łatwość tworzenia się narostu i zwiększanie się chropowatości powierzchni obrobionej. Z kolei stale wysokowęglowe mają większą twardość i wytrzymałość, co wpływa na wzrost sił skrawania i zmniejszanie się trwałości ostrza.

Niewielki dodatek manganu w stalach niskowęglowych poprawia ich skra-walność, natomiast większa ilość tego dodatku, zwłaszcza w stalach wysokowę-glowych, wpływa niekorzystnie na skrawalność.

Występujące w stalach stopowych takie składniki jak: nikiel, chrom, kobalt, molibden, wolfram, wanad wpływają niekorzystnie na skrawalność z uwagi na wzrost wytrzymałości i twardości tych stali.

Korzystnie na skrawalność wpływają dodatki siarki i ołowiu (następuje zmniejszenie sił skrawania, zmniejszenie chropowatości powierzchni obrobionej, zwiększenie łamliwości wióra).

Skrawalność zależy też od struktury materiału obrabianego. Feriyt ze względu na bardzo małą twardość może być skrawany z dużymi prędkościami skrawania (małe zużycie ostrza), ale ma dużą skłonność do tworzenia narostu, co powoduje znaczną chropowatość powierzchni obrobionej. Z kolei martenzyt jest bardzo źle skrawalny z uwagi na dużą twardość (obróbka wiórowa może być prowadzona tylko narzędziami o ostrzach z borazonu). Również sorbit, troostyt i austenit są strukturami niekorzystnymi ze względu na skrawalność. Natomiast dobrą skrawalnością charakteryzuje się perlit (szczególnie drobnoziarnisty).

Niekorzystnie na skrawalność wpływa skłonność materiału do umocnienia ze względu na zwiększenie oporów skrawania. Do materiałów charakteryzujących się znaczną skłonnością do umocnienia zaliczyć można stale austenityczne oraz stopy tytanu.

Ważną właściwością materiału, ze względu na jego skrawalność, jest przewodność cieplna. Mała przewodność cieplna powoduje, że ciepło jest powoli odprowadzane ze strefy skrawania w głąb materiału, przez co rośnie temperatura ostrza a tym samym obniża się jego trwałość.

13