2212788241

Wspomnienia i Rozważania 91

dyskusji, przemian i wydarzeń, których widownią była Polska w roku 1955. 56. 57. Na tle tych wydarzeń i przemian procesu przezwyciężania skutków kultu jednostki i później procesu, który symbolicznie określa się mianem polskiego Października, trzeba też widzieć to, co działo się w ruchu młodzieżowym, i to, co się wydarzyło w ruchu młodzieżowym.

Poczynając od końca 1954 r., a już bardzo wyraźnie od początku 1955 - mam tu na myśli wydarzenie, jakim był II Zjazd ZMP - w aktywie młodzieżowym trwały wyjątkowo burzliwe dyskusje. Zaczęły tez rozwijać się w partii. Z tym. ze w ruchu młodzieżowym, w aktywie, były z natury rzeczy bardziej spontaniczne, gorące, emocjonalne. Pojawiło się bardzo silne dążenie do naprawy ZMP do wyeliminowania z życia i pracy organizacji tego. co aktyw młodzieżowy uważał za niedobre, za będące odbiciem tych właśnie czasów określanych umownie okresem kultu jednostki. Przede wszystkim zaś pewnego formalizmu, fasadowości. pewnego wszystkoizmu Jeśli byśmy prześledzili dyskusje na kolejnych plenach Zarządu Głównego ZMP. poczynając zwłaszcza od II Zjazdu, to bardzo łatwo zauważyć ten nurt.

Nie ukrywam, że byłem jednym z tych. którzy uważali, ze musimy naszą organizację udoskonalić, uczynić ją bardziej autentyczną, że musimy ją wyzwolić ze złych, schematyczno-formalistycznych naleciałości, które zresztą były produktem głównie jakby drugiego okresu w działalności ZMP bo pierwszy, ten. który się zaczął zjednoczeniem ruchu młodzieżowego w roku 1948. był bardzo autentyczny. Myśmy więc odczuwali, poczynając od 1954. 55 r.. konieczność odrodzenia organizacji, przy całym jej wielkim dorobku i przy całym naszym zaangażowaniu w jej działalność, w jej pracę

Ten nurt dążenia do odnowy ZMP nigdy me miał mc wspólnego z nurtem, który pojawił się potem i który przyszedł w pewnym stopniu z zewnątrz, ale którego nosicielem byli też niektórzy ludzie z aktywu ZMP-owskiego. Mam na myśli nurt dążący do zastąpienia ZMP jakąś mną organizacją czy wręcz jakimś innym modelem organizacji. (...)

W ostatnich miesiącach 1956 r. stanęła na porządku dziennym sprawa samego modelu ruchu młodzieżowego. Moim zdaniem, wśród aktywu ZMP-owskiego w ogóle me pojawiała się myśl o jakiejś zmianie modelu organizacji aż do VIII Plenum KC PZPR. Po VIII Plenum KC. a wiemy, co ono oznaczało dla życia kraju, również w ruchu młodzieżowym dyskusje przybrały jeszcze bardziej gorący charakter, stały się jeszcze bardziej namiętne.

Był to okres, kiedy sama partia nie miała możliwości poświęcenia sprawom ruchu młodzieżowego należnej uwagi. Upłynęło wiele tygodni po VIII plenum, zanim po raz pierwszy sprawy ruchu młodzieżowego