2251772528

PRZEGLĄD DOKUMENTACYJNY GEODEZJI

Opracowany przez ośrodek dokumentacji instytutu geodezji i kartografii

DODATEK DO MIESIĘCZNIKA „PRZEGLĄD GEODEZYJNY"

ROCZNIK 9    WARSZAWA, SIERPIEŃ - WRZESIEŃ 1959    NR 4

Gwiazdkami, obok początkowych liczb artykułów, oznaczone są publikacje znajdujące sit; w bibliotece Instytutu Geodezji i Kartografii. Stosowana Jest klasyfikacja dziesiętna, wydanie polskie.

DZIAŁ OGÓLNY

J?³*    526:341.13    IGiK

GIGAS E.: Die Aufgaben des Vermessungs — und Kar-tenwesens unter der Oblut der Vereinten Nationen. Zada-^n,a geodezji i kartografii pod egidą ONZ. Z. Vermessung-swesen, 1959, t. 84, nr 3, B5, s. 90—96, poz. bibl. 4.

Z przeprowadzonej wśród członków ONZ w 1947 r. ankiety wynikało, że zaledwie dla 2ⁿ/o powierzchni lądów istnieją mapy w skalach 1 : 25 000 i większych, a dla 25°/© — ^maPy w skalach 1 :300 000 i większych. Mapami interesuje się szereg organizacji międzynarodowych, jak np. ICAO (Międz. Org. Lotnictwa Cywilnego), ITU (Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna), UPU (Międz. Unia Pocztowa) i wiele innych. ONZ postanowiło powołać Biuro Kartograficzne, do którego zadań należy: zbieranie i udzielanie informacji i map, pomoc w koordynacji działalności ONZ w dziedzinie kartografii, poradnictwo w sprawach kartografii, pomoc przy organizowaniu regionalnych konferencji na tematy kartografii. Konferencje regionalne są przewidywane dla regionów: Azji i Dalekiego Wschodu, Afryka Centralnej i Południowej, Środkowego Wschodu, Europy zachodniej i obszaru śródziemnomorskiego, Europy wschodniej, kontynentu amerykańskiego. W lutym 1955 r. odbyła się pierwsza konferencja regionalna w Mussoovie (Indie) a w październiku 1958 w Tokio. Przytoczono szczegółowe wyniki konferencji w Mussoovie.

T. B.

1°4*    333.1:631.12    IGiK

HARTL V.: Założeni jednotne evidence pńdv v ĆSR Założenia jednolitej ewidencji gruntów w CSR. Geod. Kartograf. Obz., 1959, t. 5/47„ nr 3, A4, s. 42—47.

Potrzeba uporządkowania ewidencji gruntów. Wytyczne uchwalone na X Zjeżdzie CKP. Wykonanie pierwszego etapu — ułożenie globalnych danych o zapasie ziemi. Drugi etap — założenie jednolitej ewidencji gruntów i jej zakres. Zasady procesu technologicznego. Plan i wykonanie zadań w poszczególnych latach. Ujęcie możliwości zwiększenia obszaru gruntów uprawnych przy zakładaniu jednolitej ewidencji gruntów. Sposób opracowania operatorów jednolitej ewidencji gruntów. Wyniki prac sumaryzacyj-nych ewidencji gruntów.

T. B.

ASTRONOMIA GEODEZYJNA i®³*    522.1:526.61:526.62(438)    IGiK

WITKOWSKI J.: Latitude Station of the Polish Academy of Sciences at Borowiec. Stacja Szerokościowa Polskiej Akademii Nauk w Borowcu. Acta Geoph. Polonica, 1959, t. 7, nr 1, B5, s. 3—8, rys. 22.

W artykule podany jest opis wyposażenia i urządzenia Stacji Szerokościowej PAN w Borowcu koło Poznania. Opisano również tematykę prac naukowych prowadzonych na tej stacji, tj. służba szerokości i długości, badanie pływów skorupy ziemskiej oraz obserwacje sztucznych satelitów.

T. Ch.

GEODEZJA

JM*    526.3(438)    IGiK

WŁODARCZYK R.: Nowa triangulacja polska. Geneza, technika i organizacja wykonania. Geod. Kartograf. (Warszawa), 1959, t. 8, nr 1—2, B5, s. 3—21. rys. 9.

Podano konstrukcję sieci wypełniającej i zagęszczającej, opisano projekt sieci, wywiad, zabudowę i stabilizację punktów, metodę obserwacji kątów i przyjęte kryteria dla ich obserwacji Specjalny nacisk położono na organizacyjną stronę prac wchodzących w zakres triangulacji.

T. W.

1^7*    526.3:526.5(438)    IGiK

PIERŚCIONEK G., JAROSIŃSKI E.: Analiza dokladnościo-wa sieci triangulacji wypełniającej i zagęszczającej. Geod. Kartograf. (Warszawa), 1959, t. 8, nr 1—2, B5, s. 22—68, rys. 8, zał. 7.

Wielostronna analiza dokładn ościowa sieci, tak pod względem wymagań instrukcyjnych jak i otrzymanych wyników. Analizie poddano wielkości błędów niezachowania warunków figur, horyzontów i warunku sinusowego oraz błędy uzyskane z tymczasowych wyrównań (wyrównania niezależne, dopasowania do sieci astronomiczno-geodezyj-nej). Wszystkie błędy wskazują na wysoką wartość triangulacji wypełniającej.

T. W.

108*    526.3:338.58    ’ IgIk

WŁOCZEWSKI F., KIEPURSKI W.: Aspekty ekonomiczne polskich triangulacyjnych sieci wypełniającej i zagęszczającej. Geod. Kartograf. (Warszawa), 1959, t. 8, nr 1—2, B5, s. 69—91, tabl. 8.

Omówiono przyjęte podstawowe założenia nowej sieci, organizację pracy oraz rozkład ogólnych kosztów punktu triangulacji wypełniającej i zagęszczającej na poszczególne etapy pracy i rodzaje kosztów. Przeprowadzono porównanie z kosztami i wydajnością robót triangulacyjnych przed 1939 r. W zakończeniu przedstawiono techniczne i ekonomiczne zalety nowego rozwiązania triangulacji.

T. W.

109*    526.3(439.1)    ’ IGiK

REGOCZI E.: Miietod, primietiiennyj pri sozdanii nowoj wiengierskoj triangulacjonnoj sieti wysszego kłassa. Metoda zastosowana przy tworzeniu nowej węgierskiej sieci triangulacji głównej. Gieod. Kartograf. (Moskwa), 1959, t. 4, nr 4, B5, s. 62—75, rys. 7, tabl. 4.

Podano główne założenie, metody pomiaru i obliczeń stosowane przy zakładaniu sieci triangulacji głównej na Węgrzech. Sieć składa się z 2 wieńców I klasy, wypełnionych wewnątrz jednorodną siecią wypełniającą o bokach 7—8 km. Wyrównanie całcśoi zostało dokonane za pośrednictwem fikcyjnych trójkątów o bokach ~ 30 km. Otrzymane wyniki przemawiają za zastosowaną metodą.

T. W.

110*    526.99:539.17    IGiK

DECAE A.: Implantation de iPErotron du Cern a Geneve. Wytyczenie Eurotronu w Cern kolo Genewy. Boli. Geod. Sc:, aff. 1959, t. 18, nr 1, B5, s. 15—30, rys. 10, poz. bibl. 7.

Przed budową synchrotronu Centrum Badań Jądrowych w Genewie należało zbadać wytrzymałość i stateczność podłoża. Pomiary specjalne, wiążące sieć triangulacyjną na powierzchni ze znakami specjalnymi pod ziemią wykonano ze średnim błędem 0,1 mm. Okresowe pomiary podłoża wykazały, że podlega ono wpływom ruchów dna Atlantyku oraz miikrosejsmom. Te okoliczności uwarunkowały odpowiednie posadawianie całej budowy. Opisano czynności geodezyjne pnzy posada wianiu setki 35-‘tonowych elektromagnesów, ustawianych z dokładnością 0,01 mm.

T. B.

111*    526.99:626/627    IGiK

TOPOROWSKI W. I.:    Ob apriedieleaii garizantalnych

smieszczenji gidrasanrużenji. Ó wyznaczeniu poziomych przesunięć budowli wodnych. Gieod. Kartograf. (Moskwa), 1959, t. 4, nr 3, B5, s. 38—42, rys. 8.

Zaproponowano nowy sposób pomiaru odchyleń od linii prostej, polegający na tym. że teodolit ustawiony na specjalnych sankach wprowadza się w linię sygnału końcowego i sygnału ,na mierzonym punkcie, którego przesunięcie oblicza się z przesunięcia teodolitu, długości całej linii i odległości między sygnałami. Zaletą metody jest to, że wszystkie odczyty wykonuje obserwator, a sygnały mogą być zwykłymi tarczami celowniczymi. Wykonane badania wykazały, że błąd wyznaczenia odchylenia punktu z linii prostej nie przekracza 0,9 mm.

T. B.

112*    523.913.145:621.396.96    IGiK

GAMBLE S. G.: Our experience with the tellurometer. Nasze doświadczenia z telluromctrem. Surv. Mapp. 1959, t. 19, nr 1, B5, s. 53—54.

Krótkie sprawozdanie z pomiarów tellurometrem wykonanych w Kanadzie. Zakupiono tam 6 kompletów przy-

375