4597124155

PRZEGLĄD dokumentacyjny geodezji

OPRACOWANY PRZEZ OŚRODEK DOKUMENTACJI INSTYTUTU GEODEZJI I KARTOGRAFII

DODATEK DO MIESIĘCZNIKA „PRZEGLĄD GEODEZYJNY⁴¹

ROCZNIK 9    WARSZAWA, LISTOPAD - GRUDZIEŃ 1959    NR 6

Gwiazdkami, obok początkowych liczb artykułów, oznaczone są publikacje znajdujące się w bibliotece Instytutu Geodezji i Kartografii. Stosowana jest klasyfikacja dziesiętna, wydanie polskie.

DZIAŁ OGÓLNY

145*    016:526.8:912    IOiK

Rielieratiwnyj Żumał. Gieografia I. Przegląd Dokumentacyjny. Geografia I. 1959, nr 6, Akad. Nauk SSSR, 26 X X 20 cm, s. 108.

Dokumentacja naukowa artykułów i ksia.żek z zakresu ogólnych zagadnień geografii, kartografii i geografii fizycznej. Zeszyil zawiera omówienie w formie analiz lub adnotacji 897 pozycji wydawniczych, w tym 194 pozycje z zakresu kartografii. Dział kartografii podzielony jest na: dział ogólny, historia kartografii, kartografia matematyczna, sporządzanie, redakcja i wydanie map, wykorzystanie map, zagadnienia specjalnego odczytywania zdjęć lotniczych, atlasy i mapy, kartograficzne poznanie świata i poszczególnych krajów,    J-B.

146*    550.3(038) = 30/82    IGiK

Niemiecko-russkiij gieofiziczeskij slowar. Niemiecko-rosyjski słownik geofizyczny. Moskwa, 1959, GIF-ML, 20X13,5 cm, s. 409.

Słownik zawiera około 20 000 terminów' z następujących dyscyplin: meteorologii, klimatologii, oceanografii, hydrologii, glacjologii, sejsmologii, jonesfery, magnetyzmu ziemskiego, wyznaczeń szerokości i długości. Słownik wydano z okazji Międzynarodowego Roku Geofizycznego. J.B.

147*    526:35    * IGiK

HELLER E.: Die Bedeulung der Geo-Wissenschaften fiir die Landes verteidigung. Znaczenie nauk o ziemi dla obrony kraju. Allgem. Vermess. Nachricht., 1959, nr 1, B5, s. 15—20.

W związku z organizacją służby „Mil-Geo” w Bun-deswehrze przedstawiono wyjątki z pragmatyki oficerów tej służby oraz zakres działania jej trzech głównych działów: geodezyjnego, geograficznego i geologicznego.    T.B.

148*    526.09(45)    IGiK

PAROLI A.: Metodi e strumenti di rilevamento nei 70 ar.ni di formazione doi catasto terreni. Metody i instrumenty pomiarowe w ciągu 70 lat kształtowania katastru gruntowego. Riv. catasto. 1958, t. 13, nr 4, A4, s. 195—245, rys. 26, tabl. 6.

Prace triangulacyjne: pierwsza triangulacja nowego katastru, ewolucja metod triangulacji katastralnych, nowe tolerancje dla prac triangulacyjnych katastralnych. Systemy odwzorowań kartograficznych w nowym katastrze. Przyjęta do wykonania odmiana odwzorowania Cassini’ego--Soldnera, odwzorowania Gaussa-Boagj i unifikacja triangulacyjnych sieci katastralnych, rozkład zniekształceń, redukcja skali. Wykonanie pomiarów: przyjęte sposoby wykonania poligonizaoji i pomiaru szczegółów, wykonanie map, ewolucje metod pomiarowych, zdjęcia aerofotogrametrycz-ne, altimetria na mapie. Instrumenty geodezyjne i topograficzne: ewolucja teorii analaktyzmu, nowoczesne tachy-snetry. Instrumenty fotogrametryczne. Reprodukcja map.

149*    526.092(083.1)(43)    IGiK

PINKWART E.: Geleitwort zur Vermessungspunktaniweisung v<xn Nardrhein — Westfalen. Słowo wstępne do instrukcji pomiarowej dla Północnej Nadrenii i Westfalii. Z. Ver-messungswesen, 1959, t. 84, nr 4, B5, s. 119—130.

Minister Spraw Wewnętrznych Północnej Nadrenii i Westfalii wydał 1 grudnia 1958 r. instrukcję pomiarową, zastępującą pruską instrukoję katastralną IX z 1881 r., jako przestarzałą. Omówiono ogólne zasady, na których oparto opracowanie nowej instrukcji oraz szczegółowo te postanowienia nowej instrukcji, które wprowadzają większe zmiany w stosunku do instrukcji IX. Szczegółowo omówiono nowe formularze, których komplet — 22 sztuki — załączono do instrukcji.    TJB.

ASTRONOMIA GEODEZYJNA

150*    526.61:526.63(43)    IGiK

WERMANN G.: Azimut — und Breitenbeobachtungen 1957. Obserwacje azymutu i szerokości w 1957. Deutsche Gecriat! Komm. Reiche B, 1958, nr 45, A4, s. 13, fot. 2, tabl. 2.

Sprawozdanie z pomiarów astronomicznych wykonanych na trzech punktach Weissenburg, Wiilzburg i Hetzmannsóorf przy pcmccy teodolitu Wild T4. Azymut był wyznaczany metodą pomiaru kata pcmiędzy a Polaris i celem ziemskim, szerokość geograficzna — metodą Stemecka. Przy redukcjcch współrzędne gwiazd branó z „Apparent Places et Fundamenta! Stars 1957”, wprowadzono krótkookresowe wyrazy nutaoji. Wyniki zostały odniesione do średniego położenia

J.N.

GEODEZJA

151*    528.2:526.913.145:535.22    IGiK

ŁAZANOW P.E.: Qpyt primienienja gieodimietra Bergstran-da. Doświadczenia z zastosowania geodimetru Bergstranda.

Gieod. i Kartograf. (Moskwa), 1959, nr 2, B5, s. 8—12.

Opis prac wykonanych geodimetrem typu NASM-2A w sieci triangulacyjnej-w 1958 r. Geodimetru używano do pomiaru baz oraz boków trójkątów sieci. Przytoczono wyniki sprawdzających pomiarów 8 baz, uzyskano btędy względne od ,1 : 790 000 do 1 : 6 900 000. Dla boków trójkątów których pomierzono 20, błędy względne zawierają się w granicach od 1 :1 600 000 do 1 : 2 200 000. Pomiar bazy trwał przeciętnie trzy dni, pomiar boku — przeciętnie* 4 <ml. W ciągu wieczoru wykonywano 4—6 serii (na tej samej częstotliwości), pomiar serii trwał 10 — 20 minut. Każdego wieczora po zakończeniu pomiaru jednego boku trójkąta przystępowano do pomiaru drugiego boku. W wyniku doświadczeń sformułowano wniosek, że w sieciach triangulacyjnych mierzonych geodimetrem można zaniechać pomiaru baz drutami towarowymi.

152*    ^v    526.21    IGiK

SAPUNOWA D.V.: Issledowanje wiijanja tiempioratumych poslediejstwij na dliny inwarnyóh prowołok. Badanie wpływu zmian temperatury* na długość inwarowych drutów. Trudy CNIIGAiK, wyp. 114, 1957, B5, s. 3—15, tabl. 10.

Przeprowadzono badania w celu sprawdzenia słuszności wzoru GuillaumrrKfa. Średnie zmiany długości drutów kontrolnych znajdujących się w stałej temperaturze i doświadczalnych poddawanych ostrej zmianie temperatury okazały się jednakowe. Nie ujawniono widocznego wpływu temperatury Okresu poprzedzającego pomiar, a jeżeli on istnieje to jest znacznie mniejszy niż to wynika ze wzoru Guillaum-me'a. Jeżeli więc dr.uty inwarowe mają określone dostatecznie dokładnie współczynniki termiczne, nie ma .potrzby stosować wzoru Guillaumme’a.    k.B,

153*    526.3:526.911:535.22    IGiK

ENTIN I.I.: Postroj en je opornych gieodieziczeskich sietiej imietodicm swietnodalnomiemoj poligonomietrii. Konstrukcja podstawowych sieci geodezyjnych metodą poligonizacji przy użyciu dalmierzy świetlnych. Gieod. Kartograf. (Moskwa) 1959, nr 6, B5, s. 8—14, rys. 2, tabl. 3.

Przeprowadzono analizę dokładnościową i ekonomiczną dla wypadku zastąpienia sieci triangulacyjnej paligonizecją przy użyciu dalmierzy świetlnych. Dla terenów płaskich i lekko sfałdcwanych porównanie wypada korzystnie dla poligonizacji (niższy koszt zabudowy). Otrzymywane dokładności wyników poligonizacji odpowiadają dokładności sieci podstawowej.    T.W.

154*    526.3:711(438)    IGiK

SZYPROWSKI K.: Triangulacja miasta Opola. Prz. geodez. 1959, nr 5, A4, s. 174—180, Tys. 12, tabl. 2.

Przedstawiono szczegółowo wykonanie triangulacji miejskiej jako sieci lokalnej dwurzędowej: I rząd — sieć główna, II rząd — sieć zagęszczająca. Projekt sieci, p.mląr Łazy, stabilizacja punktów sieci triangulacyjnej oraz przed-

473