2251774219

RECENZJE 123

w magazynie działowo w 6 grupach, a to stosownie do uprzedniej przynależności do jednej z 5 bibljotek, które utworzyły Deutsche Hee-resbiicherei; szóstą grupę tworzą nowe nabytki. Głównym powodem tego ustawienia to fakt istnienia z dawna oddzielnych katalogów drukowanych dla każdej z tych 5 bibljotek, ubocznym zaś — jeśli wolno się domyślać — nadzieja, że zbiory te będą mogły wrócić do... narazie tylko zlikwidowanych instytucyj.

Bardzo ciekawy ustęp poświęca autor opisom katalogów tych księgozbiorów, które tworzą dzisiejszą Deutsche Heeresbucherei, jak również przerobieniu i dostosowaniu dawnych katalogów do dzisiejszego stanu rzeczy. Pracę nad utworzeniem centralnego katalogu dla wszystkich zbiorów komplikuje to, że, chociaż te wszystkie zbiory posiadają stosunkowo wyczerpujące i przeważnie drukowane katalogi, to jednak redakcją różnią się te katalogi między sobą. Za podstawę przy rekonstrukcji dawnych katalogów oraz przy redakcji kartek katalogowych dla nowych nabytków służy Pruska Instrukcja, 2 wyd. z 10.VIH. 1908. Format nowych kart katalogowych zastosowano większy niż międzynarodowy, tj. 15-2x9-4 cm. Dotąd przeredagowano i sporządzono katalog alfabetyczny dla wszystkich zbiorów, katalog systematyczny jednak obejmuje tylko oddzielne grupy. W ostatnich czasach rozważa się ewentualność utworzenia dla całości zbiorów katalogu przedmiotowego.

Osobny ustęp poświęca autor omówieniu «Grupy pomocy szkolnych* (Lehrmittel-Abteilung), złożonej z większej ilości egzemplarzy dzieł strategicznych, taktycznych i historyczno-wojskowych, a przeznaczonych dla wypożyczania na dłuższe okresy szkołom wojskowym. Jak też z tego ustępu widać, prowadzi D. H. B. kartotekę, poświęconą stałej rejestracji artykułów wojskowych czasopism, a nadto drugą kartotekę dubletów, przeznaczonych do wymiany lub rozdziału między prowincjonalne bibljoteki wojskowe.

Perjodycznem wydawnictwem, ukazującem się obecnie kwartalnie, są Mitteilungen der Deut. H. B., rejestrujące ostatnie nabytki D. H. B., a nadto poświęcające wstępne artykuły omawianiu części składowych organizacji D. H. B.

W końcowych ustępach omawia autor statystykę ruchu bibljo-tecznego oraz przyrostu zbiorów, dalej budynek i rozkład biur, pracowni i magazynów, organizację niemieckiego bibljotekarstwa wojskowego od r. 1919, a wreszcie systematyczny układ katalogu działowego.

Zapoznawszy się z treścią książki, a temsamem ze stanem dzisiejszego niemieckiego bibljotekarstwa wojskowego oraz zadaniami D. H. B., nie można nie stwierdzić podobieństwa zarówno organizacji niemieckiego bibljotekarstwa wojskowego z ramami organizacyjnemi naszego bibljotekarstwa, jak i podobieństwa wewnętrznej organizacji D. H. B. do organizacji Centralnej Bibljoteki Wojskowej.

Gdyby też nie fakt, że rozkazy organizacyjne, dotyczące naszego bibljotekarstwa jak i Centr. Bibljoteki Wojsk., są chronologicznie wcześniejsze aniżeli decyzje władz niemieckich, możnaby przypuścić pe-