Wstęp 13
podobną funkcję, choć zapewne w innej skali, pełnią kraje Europy Środkowo-Wschodniej (w tym Polska stanowiąca wschodnią rubież Unii Europejskiej), będące celem imigracji przybyszów ze Wschodu i Południa. Możliwe jest więc sięganie do doświadczeń zachodnioeuropejskich, tym bardziej że np. społeczeństwa Francji i Polski pod wieloma względami są do siebie podobne, co ułatwia wzajemne zrozumienie. Może się więc okazać, że koncepcje edukacji z europejskiego kręgu kultury francuskiej są Polakom znacznie bliższe niż często naśladowane, lecz odległe kulturowo rozwiązania z krajów zamorskich.
W zaplanowaniu, merytorycznym przygotowaniu i przeprowadzeniu badań, których rezultatem jest niniejsza książka, a także w trakcie pracy nad ich formalnym opracowaniem, uzyskałem nieocenioną pomoc od promotora - Prof. dr hab. Jerzego Nikitorowicza, oraz uczestników seminarium doktorskiego, prowadzonego przez niego w Katedrze Edukacji Międzykulturowej Uniwersytetu w Białymstoku. Im wszystkim wyrażam tu szczere podziękowania. Niniejsze opracowanie stanowi uzupełnioną i poprawioną dzięki uwagom recenzentów wersję rozprawy doktorskiej Europejskie koncepcje edukacji wielokulturowej i międzykulturowej — ze szczególnym uwzględnieniem kręgu kultury francuskiej.
Dziękuję również moim kochanym Rodzicom, mieszkańcom Lubska (zwłaszcza rodzinie Mikielinasów i sąsiadom z ulicy Gazowej), Sokół oraz przyjaciołom esperantystom - za możliwość uczenia się od nich życia na pograniczach i pomoc w codziennej pracy nad kompetencją międzykulturową.