2371743657

zaworu odcinającego dopływ pary do pamika jest usytuowana tak, że w położeniu otwartym zaworu uniemożliwia otwarcie pokrywy. Pracownik musi najpierw zamknąć dopływ pary, odchylając dźwignię zaworu, by następnie móc otworzyć pokrywę. Skropliny są odprowadzane do zbiornika kondensatu osobnym przewodem 4, przez syfon. Parniki, ustawione w pobliżu stanowiska gięcia, są zestawione w baterie.

Zaleca się, aby łaty w pamiku leżały na ażurowych półkach, luźno ułożone, ze względu na łatwiejszy dostęp pary. Koniec przewodu doprowadzającego parę nie powinien być skierowany bezpośrednio na łaty, gdyż powoduje to miejscowe przegrzanie drewna. Ściany parnika powinny mieć zewnętrzną otulinę izolującą, chroniącą przed stratami ciepła.

2 - przewód odprowadzający parę, 3 - zawór bezpieczeństwa,

4 - przewód odprowadzający skropliny [1, s. 253]

Przepisy bhp dotyczące parników

Przed otwarciem pokrywy parnika należy bezwzględnie zamknąć dopływ pary do urządzenia; nieprzestrzeganie tej zasady grozi ciężkim poparzeniem. Obsługa parników i giętarek powinna pracować w rękawicach ochronnych.

Kondensat odprowadzany z urządzenia do hydrotermicznej obróbki drewna zawiera substancje żrące. Nie należy dopuszczać do kontaktu ciała (zwłaszcza zranionego) z tą cieczą.

Przygotowanie drewna przeznaczonego do gięcia

Przygotowanie drewna, z którego mają być wykonane elementy gięte polega na wyborze i manipulacji drewna, uformowaniu graniaków, doprowadzeniu ich do wymaganej wilgotności 25-30% oraz poddaniu obróbce hydrotermicznej. Dokonując wyboru drewna na elementy gięte należy zwrócić szczególną uwagę na jakość drewna. Niepożądanymi wadami drewna przeznaczonego na elementy gięte są sęki, zgnilizna, skręt włókien.

Odchylenie kierunku włókien do osi elementu nie powinno przekraczać 5-10 stopni. Obróbce hydrotermicznej i gięciu poddaje się elementy obrobione o ustalonych profilach przekrojów poprzecznych lub też elementy nieobrobione.

Związki chemiczne usztywniające błony komórkowe stają się plastyczne w środowisku wilgotnym i w podwyższonej temperaturze. Dlatego gięcie drewna zbyt suchego nie daje pożądanych rezultatów. Jednak również zbyt duża wilgotność drewna podczas gięcia nie jest wskazana.

Parzenie drewna w wodzie gorącej przed gięciem stosuje się wówczas, gdy gięciu poddaje się tylko część elementu, a więc nie ma potrzeby poddawać parzeniu całego elementu (np. płozy do sanek, laski, narty). Woda przeznaczona do parzenia drewna powinna być czysta i pozbawiona związków żelaza, które wchodzą w reakcje z garbnikami zabarwiając drewno. Temperatura wody nie może przekraczać 95°C. Czas parzenia zależy od grubości elementu, gatunku drewna oraz od jego początkowej wilgotności. Czas ten waha się w granicach 1-2,5 godz.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

9