2323413054

18

28. Pluta Krystian* Reakoje tioohinantrenu z czynnikami nukleofiłowymi jako nowe źródło pochodnych chinoliny. 113 a.

Promotor* doo. dr hab. Andrzej Jończyk

Badano reakcja 1,4-ditiino (2_t 3-oj 5» 6-o*) diohinoliny (tioohinantrenu) z siarkowymi, tlenowymi, azotowymi i węglowymi czynnikami nukleof iłowymi. Jako ozynniki nukleofilowe stosowano m.in. siarczek i tiometanol sodowy, alkoholany sodowe, anilidek sodowy, karboaniony pochodne 2-fenyloalkanonitryli i ketonów. Stwierdzono, że w reakcjach tych następuje, w zależności od rodzaju nukleofilo, rozerwanie jednego lub dwóoh wiązań 0„-S w tioohinantrenie. Opracowano optymalne warunki

przeprowadzania w/w reakcji i prosty sposób wydzielania produktów polegająoy na S-alkilowaniu tworzących się z tioohinantrenu anionów ohinolilotioll. Produkty otrzymane z tytułowego związku w wyniku rozerwania wiązań 0/,-S stanowiły 3-alkilo-

tio-4- podstawione ohinoliny, związki trudno dostępne innymi drogami.

W reakoji tioohinantrenu z alkoholanami otrzymano slarozki ahinolonylochinolilowe, produkty wewnątrzoząsteozkowego 0-*N trans alkilowania w kompleksie fcT • Reakcje stapiania tioohinantrenu z chlorowodorkami aromatycznych amin prowadziły do utworzenia poohodnyoh 12H-ohino-/3,4-b/-1,4-benzotiazyny.

Wykazano, że łatwodostępny tloohinantren jest wygodnym źródłem 4-podstawionyoh 3-alkilotioohinolin. w jego reakojaoh z różnorodnymi czynnikami nukleof ii owymi otrzymano 54 związki, w większośoi nieopisane, w tym nowe struktury, jak slarozki ohinolonylo-ohinolinowe i pochodne ohlnobenzotiazyny.

29. Płooharski Janusz* Badania fotoreakoji warstw amorficznego siarczku arsenawego ze srebrem. 102 s.

Promotor* prof• nadzw. dr hab. Jan Przyłuski

Wyjaśniono niektóre problemy związane z procesem fotodyfuzji metali w amorficznych półprzewodnikach ohalkogenkowyoh, zjawiska niespotykanego w innego rodzaju materiałach. Jako obiekt badań wybrano układ amorficzny As₂Sj-Ag. Postęp procesu obserwowano metodą optyozną i elekrtryozną. a także zastosowano analizę elementarną metodą fluoresoencji rentgenowskiej. Stwierdzono, że skład chemiczny produktu fotoreakoji odpowiada wzorowi Ag_{2 6}Aa₂S_x. Wyznaozono wartości energii aktywacji

fotodyfuzji * (E = 0,18 eY) i termicznej dyfuzji srebra w amorficznym As₂Sj (E = 1,55 eV). Przeprowadzono analizę matematycznego modelu fotodyfuzji.

Stwierdzono, że na szybkość fotodyfuzji odpowiedzialny jest etap fotochemiozny. Zaproponowano wyjaśnienie mechanizmu badanego procesu zakładające tworzenie się pośredniej fazy Ag₂ gAs₂Sj i transport jonów Ag+ w polu elektrycznym.