2335501322

17.4. Wyposażenie sprzętowe sieci kablowych

Kabel koncentryczny

Kabel koncentryczny (ang. coaxiaI cable) składa się z przewodnika miedzianego, warstwy elastycznej izolacji, ekranu ze skręconych drutów miedzianych lub metalowej folii oraz z zewnętrznej otuliny kabla. Termin „koncentryczny” pochodzi stąd, że zarówno ekran, jak i znajdujący się wewnątrz przewodnik mają wspólny środek (rysunek 17.4).

przewodnik

miedziany

izolacja

ekranowanie otulina

Rysunek 17.4. Budowa kabla koncentrycznego

W kablu koncentrycznym, w celu wyeliminowania zewnętrznych zakłóceń, wykorzystywany jest ekran ze skręconych miedzianych drucików lub folii aluminiowej. Ekran otacza znajdujący się w środku przewodnik i tworzy wraz z nim obwód elektryczny.

W Thin Ethernet stosowany jest kabel, pierwotnie oznaczany symbolem RG-58, mający impedancję* 52 omów. Sieci ARC-Net wykorzystywały okablowanie koncentryczne RG-62 z impedancją 93 omy, telewizja kablowa wykorzystuje kabel RG-59 z impedan-cją 75 omów.

Kabel montowany jest za pomocą złączy BNC (ang. Bayonet Neill-Concelman) i podłączony do gniazda karty sieciowej za pomocą trójnika w kształcie litery „T” (ang. T-connector) (rysunek 17.5). Magistrala musi zostać zakończona z obydwu stron specjalnym opornikiem (nazywanym terminatorem) o rezystancji równej impedancji falowej kabla (50 omów). Długość przewodu nie może przekroczyć 185 m.

³ Jest to stosunek napięcia przemiennego do natężenia prądu, jakie to napięcie wywołuje w przewodzie. Definiuje opór, jaki stawia przewód podczas rozchodzenia się fali.