2455029549

srebra w obecności stali nierdzewnej są źródłem ogniwa galwanicznego uwalniającego duże ilości jonów miedzi i cynku. Powstające ogniwo galwaniczne i związany z tym proces korozji prowadzi w wielu przypadkach do odłamania lutowanych połączeń przed zakończeniem leczenia ortodontycznego.

Osłabienie wytrzymałości połączeń lutowanych w trakcie użytkowania aparatów ortodontycznych może być przyczyną aspiracji do dróg oddechowych małych elementów metalowych, stąd rozwiązanie tego problemu pozostaje w kręgu zainteresowań wielu autorów (16, 17, 18, 19, 20). Badania przeprowadzone przez Vaheda i wsp. (20) miały na celu określenie zależności pomiędzy mikrostrukturą połączeń lutowanych a czasem ich ekspozycji w roztworze sztucznej śliny według Fusayama i wsp. (19). Materiał badawczy stanowiły druty ortodontyczne ze stali nierdzewnej oraz lutowie firmy Dentaurum zawierające w swym składzie 56% srebra, 22% miedzi, 17% cynku i 5% cyny. Lutowane elementy przygotowywano w taki sposób, aby naśladowały swym kształtem klamrę Adamsa, która jest jednym z elementów aparatu typu Hawley. Wykonane badania wytrzymałościowe (test na zrywanie) wykazały, że po 28 dniowej ekspozycji w roztworze sztucznej śliny wzrosła ilość przełomów adhezyjnych z 35% do 75% oraz zarejestrowano obecność osadu pomiędzy lutowiem a drutem ortodontycznym, którego składnikiem był chlorek sodu. Według autorów jest to wynikiem osadzania się pierwiastków zawartych w roztworze sztucznej śliny w obrębie lutowanego połączenia. Badania energodyspersyjne (EDS) wykazały obecność faz zawierających w swym składzie jony miedzi w ilości 58%, srebra - 13%, cynku - 22%, żelaza - 5% oraz chromu 2%. Obecność tak dużych ilości jonów miedzi, zdaniem autorów przyczynia się do korozji selektywnej na granicy połączenia obu substratów. Ponadto korozja pomiędzy lutowiem a drutem ortodontycznym wpływa na rozkład faz poszczególnych pierwiastków w mikrostrukturze lutowia, a tym samym na szybsze przejście lutowia ze stanu likwidus w solidus (20).

8