274845136

Ćwiczenie 3

Zastosowanie fluorymetrii w badaniach biochemicznych i biomedycznych

Fluorymetria jest metodą badania materii wykorzystującą emisje promieniowania elektromagnetycznego przez cząsteczki po jego uprzednim zaabsorbowaniu. Po zaabsorbowaniu energii cząsteczki dążą do jej oddania i powrotu do stanu podstawowego. Nadmiar energii rotacyjnej i oscylacyjnej jest łatwo oddawany w sposób bezpromienisty, natomiast dominującym sposobem oddawania energii wzbudzenia elektronowego jest mechanizm promienisty, tzn. cząsteczka po pewnym czasie życia na wzbudzonym poziomie elektronowym emituje światło. Ponieważ część energii wzbudzenia jest tracona w wyniku wewnątrzcząsteczkowych przejść bezpromienistych, emitowane promieniowanie ma mniejszą energię, czyli charakteryzuje się większą długością fali w stosunku do promieniowania zaabsorbowanego. Widmo emisyjne jest zazwyczaj lustrzanym odbiciem widma absorbcyjnego ale przesuniętym w kierunku fal dłuższych.

O ile w spektroskopii absorbcyjnej mierzymy stosunek światła padającego do przechodzącego przez roztwór badany, o tyle we fluorymetrii mierzymy emitowane światło, co skutkuje wyższą czułością omawianej metody. Metody fluorymetryczne wykorzystywane są m.in. do bezpośredniego lub pośredniego pomiaru niewielkich ilości cząsteczek biologicznych.

Źródło

światła

A

V

Kondensor

Monochromator Ex

Rys. 3.1 Schemat budowy spektrofluorymetru