2795180023

ujemnego raka piersi o typie podstawnym takimi markerami są między innymi cytokeratyny 5/6 i 14 oraz receptor dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR).

Cytokeratyny są komponentami cytoszkieletu w prawie wszystkich komórkach nabłonkowych, natomiast EGFR należy do rodziny przezbłonowych receptorów o aktywności kinazy tyrozynowej. Dotychczas ich nadekspresję kojarzono z bardziej agresywnym przebiegiem raka piersi i złym rokowaniem. Obecnie stały się one uznanymi markerami pozwalającymi prognozować przebieg choroby w potrójnie ujemnych rakach piersi [44].

2.6 Czynniki predykcyjne

Czynniki predykcyjne określają prawdopodobieństwo odpowiedzi na leczenie. Do uznanych zaliczamy wcześniej omówione receptory estrogenowe alfa i receptory HER2. Przed erą hormoterapii czy terapii ukierunkowanych molekularnie, chore z wysoką ekspresją tych receptorów miały gorsze rokowanie. Wprowadzenie w pod koniec lat ’80 selektywnego modulatora receptora estrogenowego - tamoksyfenu zmniejszyło ryzyko nawrotu o 50%, a zgonu z powodu raka o 35% [45]. Natomiast transtuzumab w skojarzeniu z chemioterapią zastosowany w leczeniu uzupełniającym chorych na raka piersi z nadekspresją receptora HER2 obniża względne ryzyko nawrotu o 50%, a zgonu o 30% [35].

Do nowych, opisywanych w piśmiennictwie czynników predykcyjnych można zaliczyć receptory estrogenowe beta (ERP), których obecność u chorych ER a pozytywnych jest związane z lepszą odpowiedzią na uzupełniające leczenie tamoksyfenem [46].

W dobie indywidualizacji leczenia oraz dążenia do ograniczania skutków ubocznych terapii systemowych próbuje się identyfikować nowe czynniki prognostyczne i predykcyjne, które umożliwią zdefiniowanie populacji pacjentek wymagających agresywnego leczenia oraz chorych, u których takie leczenie nie będzie konieczne.

16