2150625564

stosowane są w parach (patrz przykład 4.2.1). Wyjątkami są między innymi: <HR> - znacznik umieszczający poziomą linię /p. L17 ; DA3/, <BR> - znacznik nowego wiersza, które występują samotnie. Dzięki nim możemy ustalać wielkość liter, kolor tła, pogrubić lub pochylić tekst, np.:

•    tak wygląda to w edytorze:

<b>Tekst, który ma się znaleźć na stronie.</b> a tak na stronie internetowej:

Tekst, który ma się znaleźć na stronie.

/przykład 4.2.1/

W tym przykładzie <b> to znacznik otwierający, a </b> zamykający. Ich zadaniem jest pogrubienie tekstu.

Bardzo ważnym elementem w składni języka HTML jest paragraf <p>, który wykorzystując atrybuty znacznika pozwala sformatować tekst ukazujący się na ekranie. Atrybuty te należy wpisać wewnątrz znacznika otwierającego, np.:

•    tak wygląda to w edytorze:

<p align=”left”> Tekst, który ma być równany do lewej.</p><br>

<p> Tekst, który nie ma być wyrównany do lewej</p> a tak na stronie internetowej:

Tekst, który ma być wyrównany do lewej.

Tekst, który nie ma być wyrównany do lewej

/przykład 4.2.2/

Wykorzystany w przykładzie 4.2.2 atrybut znacznika align=”left”sprawił, że tekst pierwszej linii został wyrównany do lewej.

Analizując kody języka HTML można zauważyć, że znaczniki pisane są wielkimi bądź małymi literami. Nie ma to jednak żadnego znaczenia, znacznik <i> oraz <l> przeglądarka odczyta poprawnie i za każdym razem pochyli tekst (kursywa).