2904666255

nego, z jednego satelity, na nośnej LI, Si(t) postaci

Si(t) = A_PPi(t)Di(t) sin (27r/t + 0) + AcCi(t)Di(t) cos (2-rcft + (f>),    (1.3)

P    C/A

gdzie Ap i Aq są amplitudami sygnałów, Pi(t) odpowiada kodowi P(Y) w postaci bipolarnej (wartości ±1), Ci(t) to kod C/A również w postaci bipolarnej, polega na wykorzystaniu własności korelacyjnych kodu oraz odpowiedniego filtrowania [Pla08, wykład 12].

Przyjmując za e(£) pomijalną część sygnału S{(t) z równania 1.3 oznaczoną symbolem P, a odpowiadającą składnikowi rozproszonemu kodem P w postaci nieznanej P(Y), sygnał 5»(£) można zapisać jako

S{(t) = Ci(t)Di(t) cos (27r/£ + </>) + e(t).    (1.4)

Po konwersji sygnału do pasma podstawowego i skorzystaniu z zależności

cos (a) cos (b) = ^ cos (a + 6) + ^ cos (a — b),

otrzymano

Si(t) cos (27r/i + 4>) =

= Ci(t)Di(t) cos (27rft + 0) cos (2nft + <f>) + e(t) =

=    cos (2(2lrft + </>)) + e(t). (1.5)

Stosując właśność autokorelacyjną kodu PRN, Ci(t) x Ci(t) = 1, możliwe jest usunięcie z sygnału kodu pseudolosowego, co sprowadza sygnał Si(t) do postaci

Si(t) cos (2nft + 4>)Ci{t) = -Di(t) + ^ cos (2(2ttft + (f>)) + e(t).    (1.6)

Ostatecznie zastosowanie filtru dolnoprzepustowego prowadzi do sygnału opisanego jako

Si(t) cos (27r/£ + 4>)Ci{t) = ^Di(t) + e(£),    (1.7)

i pozwala odzyskać (pomijając składnik szumu e(t)) informację Di(t), którą niesie sygnał nawigacyjny.

1.2.3 Kontrola parzystości

Kontrola parzystości wiadomości nawigacyjnej przeprowadzana jest poprzez rozmieszczenie w 30-bitowych słowach po 6 dodatkowych bitów (parzystości) oraz skorzystanie z 2 ostatnich bitów (są to również bity parzystości) poprzedniego słowa, co w sumie daje 8 bitów parzystości. Dzięki temu możliwe jest sprawdzenie poprawności danych, ich odrzucenie w przypadku błędu parzystości lub odzyskanie uszkodzonych bitów [Tsu05, strony 82-88], [NAY95, strony 36-37].

12