Na odbiornik sygnału nawigacyjnego (rys. 2.1) składają się dwa główne elementy: synchronizator oraz układ wyznaczania pozycji [NRMOO, strona 2].
Zadaniem synchronizatora jest odebranie sygnału nawigacyjnego (po uprzednim próbkowaniu i ew. obniżeniu częstotliwości do częstotliwości pośredniej IF), korekcja nośnej w celu niwelacji skutków efektu Dopplera (ang. carrier tracking) i ustalenie opóźnienia kodu PRN (ang. codę tracking). Ostatnim etapem przetwarzania sygnału nawigacyjnego w synchronizatorze jest odzyskanie bitów depeszy nawigacyjnej, które w dalszej kolejności, wraz z obliczonym przez synchronizator czasem transmisji depeszy z satelity do odbiornika, posłużą układowi wyznaczania pozycji do określenia aktualnego położenia geograficznego odbiornika.
Zostało opracowanych kilka podstawowych rozwiązań układu odbiornika sygnału radiowego, są to m.in.: odbiorniki z obniżaniem częstotliwości do IF (superheterodyna) mnożące sygnał z lokalnie wygenerowanym, gdzie, w kolejnym kroku, po zastosowaniu filtru dolnoprzepustowego, otrzymywana jest częstotliwość obniżona o tę lokalnie wygenerowaną (por. równania 1.3 1.5); i z konwersją bezpośrednią (bez obniżania częstotliwości, homodyna) [LarOO, strony 40-43], [Tsu05, strona 110]. Szczegółową klasyfikację odbiorników CDMA wraz z modelami matematycznymi można znaleźć w [SL05, strony 315-352], [Tsu05, strony 110-127].
Dane wejściowe do synchronizatora stanowi sygnał przechwycony przez analogową część radiową odbiornika (ang. front-end). Na część radiową składają się (pomijając filtry i wzmacniacze niskoszumowe): antena i układ obniżania częstotliwości (opcjonalnie). Własności odbiorcze anteny [Tsu05, strony 106-107], [BAB+07, strony 55-57] zostaną pominięte z uwagi na specyfikę implementacji przedstawionej w tej pracy.
Sygnał LI odebrany przez antenę z satelity i ma postać
Si(t) = AiCi(t) A(# cos (2tt(/ + fd)t + <j>0) + e(t), (2.1)
gdzie (po to początkowa faza odebranego sygnału, / to znana częstotliwość LI, zaś fd jest jej przesunięciem Dopplera. Amplituda sygnału wyraża się przez Aj, e(t) identyfikuje szum kanału transmisyjnego.
Obniżając częstotliwość Si do częstotliwości pośredniej (IF) przy wykorzystaniu lokalnie wygenerowanego sygnału f^o = 2 cos (2nfLot), otrzymano
(2.2)
S/F(t) = ĄCi{t)D,(t) cos (2ir(f,F + fd)t + tpo) + e(t),