2904666260

Układ wyznacznia pozycji

Rysunek 2.1: Idea odbiornika sygnału nawigacyjnego.

gdzie fiF = f — flo- Opisana w równania 2.1    2.2 technika obniżania częstotliwości

odebranej do pośredniej jest cechą charakterystyczną odbiorników superheterodyno-wych. Takie podejście zapewnia dobrą czułość, a co za tym idzie, lepszy odbiór słabszych sygnałów. Możliwe jest zastosowanie filtrowania wysokiej jakości, co zmniejsza wprowadzane przez odbiornik zakłócenia nieliniowe.

Kolejnym krokiem przetwarzania sygnału nawigacyjnego jest cyfryzacja (próbkowanie i kwantyzacja) otrzymanego sygnału opisanego równaniem 2.2. Sygnał docierający do odbiornika wykazuje wahania amplitudy, co jest przede wszystkim skutkiem fadingu (okresowego zanikania sygnału, [LM98, strony 229-247]). Za utrzymanie amplitudy sygnału w określonych granicach odpowiada układ automatycznej kontroli wzmocnienia (AGC). Częstotliwość próbkowania f_s musi spełniać warunek Nyąuista, to znaczy f_s >2/, co zapobiega aliasingowi. W przypadku próbkowania w paśmie podstawowym (konwersja bezpośrednia) jest to minimum 2,5/, i odpowiednio dla odbiornika IF — minimum 2,5fjp [Tsu05, strona 113]. Dodatkowo f_s nie powinna być wielokrotnością częstotliwości generowania kodu C/A (wliczając w to również częstotliwości przesunięte z powodu efektu Dopplera, tj. 1,023 x 10⁶ ± 6 Hz), ponieważ uniemożliwia to wykrycie opóźnienia kodu [Tsu05, strona 111].

Kwantyzacja spróbkowanego sygnału w większości komercyjnych odbiorników NAV-STAR-GPS odbywa się przy użyciu 1- lub 2-bitowych przetworników A/D. Zaletą takiego podejścia jest łatwość dalszego przetwarzania danych, wadą spadek współczynnika mocy sygnału do szumu (SNR). SNR rośnie wraz z częstotliwością próbkowania. W

17