2906542975

[7] ROŚLINNE nuklf.azy 203

niż obszary bogate w GC (tzw. strukturalne oddychanie) (13, 14). W efekcie rejony bogate w AT w natywnym dwuniciowym DNA mają rozluźnioną strukturę drugorzędową. Stopień tego rozluźnienia zależy od długości obszaru bogatego w AT, temperatury i siły jonowej. Dobierając odpowiednio warunki można więc w takim obszarze zwiększać lub zmniejszać stopień rozluźnienia struktury drugorzędowej. Wysoka preferencja nukleaz typu I do jednoniciowych fragmentów nasuwa przypuszczenie, że enzymy te mogą w natywnym DNA wybiórczo hydrolizować obszary bogate w AT. Celem sprawdzenia tej hipotezy poddano DNA faga X działaniu nukleazy I z kiełków pszenicy (12) i z fasoli złocistej (8). DNA faga X ma w pobliżu środka cząsteczki obszar bogaty w AT. Ponieważ „ramiona” cząsteczki DNA po obu stronach tego obszaru różnią się procentowym udziałem AT i GC, można je rozdzielić i zidentyfikować metodą wirowania w gradiencie gęstości chlorku cezu (8). Podczas inkubacji takiego DNA z nukleazą z fasoli złocistej w temperaturze 17°C Johnson i wsp. (8) obserwowali wybiórczą hydrolizę obszaru bogatego w pary zasad AT i pojawienie się dwóch fragmentów DNA faga X (Ryc. 2a). Analizując skład zasad tych

Ryc. 2. Wirowanie w gradiencie gęstości chlorku cezu produktów degradacji DNA faga X przez nukleazą I z fasoli złocistej (zmodyfikowane wg 8).

fragmentów autorzy stwierdzili, że odpowiadają one prawej i lewej połowie cząsteczki DNA faga X. Gdy analogiczną reakcję przeprowadzono w temperaturze 37°C obserwowano również powstawanie dwóch połówek DNA faga X, jednak reakcja przebiegała dalej i enzym preferencyjnie hydrolizował tę połowę, która była bogatsza w AT (Ryc. 2b). Dalszym dowodem potwierdzającym hipotezę o specyficzności nukleaz typu I w stosunku do obszarów bogatych w AT jest fakt, że enzymy te hydro-