zawodowego. W konsekwencji szkoły zintegrowane o takiej strukturze zaczęły powstawać od 1968 roku. W 1977 roku było już 12 zintegrowanych szkół, a wszystkie one próbowały rozwiązywać problemy niezależnie od siebie. Ponieważ liczba szkół zintegrowanych szybko rosła/ władze państwowe i Zgromadzenie Dyrektorów Szkół Zintegrowanych postanowiły utworzyć program narodowy, w ramach którego szkoły te będą mogły współdziałać. Jednakże do 1979 roku program uzyskał poparcie zaledwie jednego doradcy oświatowego. Dotyczyło ono raczej spraw organizacyjnych, a nie merytorycznych; co oznaczało, że szkoły i zaangażowani nauczyciele nadal sami wykonywali wszystkie prace.
Z tego właśnie powodu w 1979 roku mianowano specjalnego doradcę o-światowego, którego obowiązkiem miało być organizowanie przepływu i wymiany informacji w obrębie tego programu. Inicjatywa ta doprowadziła do powstania Systemu Komunikacji i Informacji, który pozostał częścią systemu informacyjnego także wtedy, gdy w późniejszym okresie wzrosło centralne sterowanie oświatą. Narodowy program szkół zintegrowanych obejmował także działalność wydawniczą i stworzenie banku informacji, umożliwiającego dostarczanie relewantnych odpowiedzi na zapytania zgłaszane przez nauczycieli, administracje szkół, dyrektorów, a dotyczące programów lub planów pracy szkolnej, rozkładu godzin oraz wszelkiej literatury dotyczącej funkcjonowania szkoły.
• V
Cel ten był wyraźnie zdeterminowany przez potrzeby poszczególnych szkół. Tak jak w systemie informacyjnym szkolnictwa podstawowego tu także zdecydowano używać dla bazy danych formatu opisu podobnego do tego, który był używany przez Ministerstwo Oświaty i Nauki; ponadto dane te były też gromadzone w Rządowym Centrum Komputerowym. Zaledwie w dwa lata po podjęciu pierwszych inicjatyw w zakresie tworzenia systemu informacji szkolnictwa średniego szkó
11