2906543619

120

darowania w obszarze chronionym oraz z zasadniczymi koncepcjami zagospodarowania rekreacyjnego jezior. Jego przyjęcie spowodowałoby obniżenie atrakcyjności zarówno samego akwenu, jak i jego otuliny, umożliwiłoby, a właściwie przekreślałoby, prawidłową gospodarkę wodno-ściekową, stwarzając poważne zagrożenie dla zdrowia rekreantów oraz ograniczałoby możliwości wzbogacenia programu wypoczynku.

Wariant drugi byłby właściwie zachowaniem status quo, z niewielkimi jedynie zmianami przestrzennymi i stopniowym przebudowywaniem istniejącej bazy techniczno-materialnej, zarówno w kierunku podwyższenia jej standardu, jak i zmniejszenia ogólnej liczby miejsc. Również i ten wariant wydaje się nie do przyjęcia, gdyż: 1) przez długi jeszcze czas zachowałby substandardowe warunki wypoczynku, 2) wpływałby wysoce dysfunkcyjnie na walory przyrodnicze i ogólną atrakcyjność terenu, 3) uniemożliwiałby prowadzenie racjonalnej gospodarki wodno-ściekowej, a tym samym zwiększałby zagrożenie zdrowotne rekreantów, 4) kosztowałby, wbrew pozorom, zbyt drogo.

Wariant trzeci polegałby na koncentracji obiektów rekreacyjnych w dwóch systemach pasmowych: południowym (Bryzgiel — Gawrychruda) i północnym (Stary Folwark — Mikołajewo), o podwyższonym standardzie usług, wzbogaconym programie wypoczynku i odpowiednio przysposobionym zapleczu. Pozostałe obszary byłyby eksploatowane w sposób ekstensywny i w ograniczonym stopniu, głównie przez specjalne formy rekreacji. Wariant ten wydaje się optymalny, zarówno z punktu widzenia zagospodarowania terenu, jak i ochrony jego zasobów naturalnych.

SIEĆ OSADNICZA

Struktura przestrzenna sieci osadniczej rejonu Wigier jest w zasadzie prawidłowa. Istnieją jednakże pewne niebezpieczeństwa związane bądź to z tendencjami do nadmiernej koncentracji, bądź z niewłaściwym usytuowaniem budynków, naruszających estetykę krajobrazu. W pierwszym przypadku chodzi o urbanizowanie się Starego Folwarku i Gawrychrudy. W obu tych miejscowościach zagęszczenie zabudowy (głównie przeznaczonej dla turystów) już obecnie przekracza pojemność ekologiczną środowiska i wszelkie normy obowiązujące w obszarach chronionych.

SIEĆ TRANSPORTOWA

Połączenie komunikacyjne między poszczególnymi miejscowościami jest obecnie wystarczające. Natomiast jakość sieci dróg, zwłaszcza asfaltowych, jest zdecydowanie zła. Ze względów ochronnych należy odrzucić wszelkie koncepcje dalszego rozwoju sieci drogowej o twardych nawierzchniach. Dotyczy to zarówno projektu stworzenia asfaltowej okolnicy wokół Wigier (tj. pokrycia