2906543930

110

anaerobowego a pojemnością tlenową mięśni szkieletowych, procentową zawartością włókien wolnokurczących się typu S oraz gęstością naczyń włośniczkowych w mięśniach Ivy i wsp. 1980, Ko i i wsp. 198 Sjodin i Jacobs 1981 . Próg anaerobowy uznanow świetle tych danych za ważny, specyficzny wskaźnik oceny poziomu wytrzymałości, czyli zdolności do wykonywania długotrwałych, intensywnych wysiłków fizycznych.

We wcześn zych badaniach własnych Chwalbińska-Moneta 19845 analizowano wpływ obciążeń wytrzymałościowych w treningu sportowym na wysokość pułapu tlenowego i progu anaerobowego, w porównaniu z wpływem obciążeń siłowo-szybkości owych.    Jak

wiadomo, sportowców uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe cechuje wysoki pułap tlenowy Saltin i Astrand, 1967, Mc Ardle i wsp. 1978, Kindermann i wsp 19795, trening szybkościowy natomiast nie poprawia    Houston i Thomson 1977, Keu i

wsp. 19785. Spostrzeżenie to znalazło potwierdzenie w tych badaniach. Ponadto wykazano, że    przewaga    obciążeń

wytrzymałościowych w treningu sportowym, w przeciwieństwie do szybkościowych, prowadzi do zwiększenia wytrzymałość ocenianej wysokością progu anaerobowego. Stwierdzono także, że im dłuższy jest staż treningowy zawodnika uprawiającego sporty wytrzymałościowe, tym wyższy jest jego pułap tlenowy, wyższe maksymalne obciążenie wysiłkowe oraz próg anaerobowy. A zatem udział obciążeń wytrzymałościowych w procesie    treningu

sportowego wpływa modyfikująco na wysokość progu anaerobowego.

W świetle danych z piśmiennictwa obciążenia progowe uważa

się za optymalne w sterowaniu treningiem wy małości owym

CKindermann i wsp. 1979, Skinner i McLellan 19805. Jak

wspomniano we wstępie, trening ten przeprowadzany jest zwykle

przy obciążeniach wysiłkowych wyższych niż 60% V0 max, czy w

2

zakresie tensywności wysiłku, odpowiadającym obciążeniom