2906543923

5

wsp. 1980, Rusko i wsp. 1980    procentową zawartością włókien

wolno kurczących się typu S    charakteryzujących się wysokim

potencjałem oksydacyjnym jak i gęstością naczy kapilarnych mięśni Ivy i wsp. 1980, Korni i wsp.    , Sjodin i Jacobs

1981D. W świetle tych danych próg anaerobowy uznano za ważny, specyficzny wskaźnik oceny poziomu wytrzymałości, czyli zdolności do wykonywania długotrwałych, intensywnych wysiłków f i zycznych.

Trening wytrzymałościowy przeprowadzany jest zwykle przy obciążeniach treningowych wyższych niż odpowiadające 60% V0^max, czyli w warunkach podwyższonego stężenia mleczanu we krwi CCostill 1970, Davies i Knibbs 1971, Liesen i wsp. 1977, Skinner i McLellan 1980}. Kinder mann i wsp.Cl 979} stwierdzili, że wysiłek fizyczny o obciążeniu progowym Cokoło 60% V0₂max} , tzn. prowadzącym do wzrostu stężenia mleczanu we krwi do 4 mmol 1    , może być wykonywany przez 30-50 minut, a czasem i

dłużej, bez dalszego narastania stężenia mleczanu we krwi. 2 kolei Schnabel i wsp.    wykazali,    że submaksymalnemu

wysiłkowi fizycznemu, wykonywanemu przez 50 minut z tensywnością odpow    indywidualnemu progowi

anaerobowemu, towarzyszy stały poziom stężenia glukozy, wolnych kwasów tłuszczowych i mleczanu we krwi. Autorzy ci określili wysiłek progowy odpowiadający I AT jako stan równowagi czynnościowej dla obrotu węglowodanów.

Obciążenia progowe uważa się zatem za optymalne w prowadzeniu treningu wytrzymałościowego, gdyż intensywna, długotrwała praca mięśniowa może być wykonywana w zakresie obciążeń odpowiadających progowi anaerobowemu w warunkach wysokiej stymulacji metabolizmu tlenowego, przy niewielkim tylko zaangażowań procesów beztlenowych. Im wyższy jest próg anaerobowy zawodnika, tym szerszy jest zakres obciążeń