2906543989

19

b/ Próg wentylacy iny C VT} wytyczano na podstawie indywidualnej analizy zmian w wymianie gazowej podczas stopniowanego wysiłku    Cryc.l},    przyjmując za podstawowe

następujące kryteria CWassermann i wsp. 1973, Davis i wsp. 1976, Caiozzo i wsp. 1982}:

nieliniowy wzrost wentylacji minutowej V BTPS} i wydalania dwutlenku węgla CVCO„, STPD} w zestawieniu z liniowym wzrostem minutowego pobierania tlenu

-    stały, systematyczny wzrost równoważnika oddechowego dla

tlenu V    jednoczesnym braku wzrostu równoważnika

oddechowego dla dwutlenku węgla CV_/VCO

-    gwa owny wzrost współczynnika oddechowego CR,

Indywidual ny próg anaerobowy AT'} wytyczano w oparciu o analizę kinetyki wzrostu stężenia mleczanu we krwi tak podczas testu wysiłkowego, jak i w okresie powysiłkowym ryc.2}, przyjmując    założenie, że przy    obciążeniu progowym

odpowiadającym IAT maksymalne tempo eliminacji mleczanu z krwi odpowiada tempu dyfuzji mleczanu z mięśni do krwi CStegmann i wsp. 1981!).

d/ Próg mleczanowy LT!) określano na podstawie gwałtownego przyspieszenia wzrostu stężenia mleczanu we krwi Cryc.l!) CDavis i wsp. 1976, Stamford i wsp. 197 vy i wsp. 1980.}

Wysokość progu anaerobowego, oznaczanego przy pomocy omawianych metod, wyrażano w bezwzględnych wartościach obciążenia wysiłkowego, minutowego pobierania tlenu i częstości skurczów serca, oraz jako procent odpowiednich wartości maksymalnych.    Powtarzalność mierzonych progowych wielkości

obciążenia oceniono w serii III.3.2.2. Wyniki tego porównania pozwalają na stwierdzenie w odności metod stosowanych do oznaczania progu anaerobowego.