91
akumulacji mleczanu, w mięśniach i we krwi, obserwowano przy
intensywności wysiłku "poniżej AT". Tempo akumulacji mleczanu
pomiędzy wysiłkiem testowym "poniżej AT" i "na poziomie AT"
było istotnie wyższe w mięśniach niż w arterializowanej krwi
kapilarnej odpowiednio 0.91 mmol kg min i 0.53
-1
mmol•1 min Różnica w tempie akumulacji mleczanu
przemawia za tym, że akumulacja mleczanu w mięśniach narasta gwałtownie i poprzedza akumulację mleczanu we krwi. Względne opóźnienie akumulacji mleczanu we krwi, w porównaniu z odpowiednimi zmianami w mięśniach, można tłumaczyć ograniczeniem tempa usuwania mleczanu z tkanki mięśniowej, rozcieńczeniem mleczanu we krwi krążącej, lub też wychwytywaniem mleczanu z krwi przez tkanki mniej aktywne podczas pracy mięśniowej CJorfeldt i wsp. 1978,
Kai ser 19825.
Za podob stwem przebiegu akumulacji mleczanu w mięśniach i we krwi podczas progresywnego wysiłku fizycznego przemawia stwierdzenie w niniejszych badaniach istotnej zależności pomiędzy stężeniem mleczanu w mięśniach i we krwi r=0.92 Podobne wyniki uzyskali Jacobs i Kaiser 1982 oraz Tesch i wsp. 1982 stosując inne niż w obecnej pracy układy doświ adczalne.
Stabilizacja pH mięśni pomimo istotnego obniżania się pH krwi podczas poszczególnych obciążeń wysiłkowych Tab wydaje się być w sprzeczności z wynikami badań nad stężeniem mleczanu w obu tkankach. Hultman i Sahlin odnili
bowiem, że stężenie jonów wodorowych w komórkach mięśniowych jest bezpośrednim odbiciem stężenia w nich pirogronianu i mleczanu. Wobec stosunkowo niskiej zawartości pirogronianu w mięśniach, narastające podczas wysiłku wytwarzanie kwasu mlekowego jest głównym czynnikiem powodującym redukcję pH