2906543962

8

że stężenie mleczanu w mięśniach i we krwi jest podobne w spoczynku i podczas wysiłkowych obciążeń submaksymalnych, aż do tensywności wysiłku odpowiadającej progowi anaerobowemu, czyli około 60% V0 ma*. Następnie, wraz ze wzrostem obciążenia, stężenie mleczanu gwałtownie wzrasta zarówno w mięśniach, jak i we krwi, przy czym tempo narastania stężenia mleczanu w mięśniach jest 2-3 razy szybsze niż we krwi. Można przypuszczać więc, że próg anaerobowy oznaczany na podstawie zmian stężenia mleczanu we krwi podczas progresywnego wysiłku fizycznego odzwierciedla nagły wzrost stężenia mleczanu w mięśniach pracujących. Badania ostatniej dekady, w których zastosowano nowoczesne techniki badawcze w ocenie metabolizmu mięśniowego, jak np. histochemiczną i biochemiczną analizę próbek bioptycznych m    potwierdziły progowy charakter

akumulacji mleczanu w mięśniach, obserwowanej przy obciążeniach wysiłkowych rzędu 50 - 60%    CGreen i wsp.

1983, Rusko i    wsp.    1986, vy    i wsp. 1987 .    Niejednolita

procedura badawcza zastosowana przez tych autorów budzi pewne kontrowersje przy interpretacji wyników, tym niemniej bliska zależność pomiędzy stężeniem mleczanu w mięśniach i we krwi podczas submaksymalnego wysiłku fizycznego stwierdzona przez Tescha i wsp.    1982    wydaje się    potwierdzać ich bezpośredni

zwi ąze

W ogólnym zarysie praktyczna interpretacja zjawiska progu anaerobowego w piśmiennictwie opiera się na przyjęciu poglądu, że gwałtowny    wzrost stężenia    mleczanu we    krwi podczas

progresywnego wysiłku fizycznego odzwierciedla zmiany metaboliczne w pracujących komórkach mięśniowych, u podłoża których leży przejście z typowo tlenowego metabolizmu wysiłkowego podczas    obciążeń o    niewielkiej i    umiarkowanej

tensywności do gwa ownego przyspieszenia tempa glikolizy