2906544104

88

Stwierdzono u niego dwukrotny wzrost stężenia mleczanu w mięśniach już podczas obciążenia niższego niż progowe <40 , czyli podobny przebieg zmian mleczanu w mięśniach do zmian występujących u osób nie trenujących, opisanych przez Greena i wsp 1983).

Na podstawie wyników badań Greena i wsp. 1983), w których, jak wspomniano powyżej, stosowano l-mi nutowy okres trwania wysiłku przy danym obciążeniu, nie można rozstrzygnąć, czy przyczyną progowego wzrostu stężenia mleczanu w tkance mięśniowej jest progowy wzrost tempa jego wytwarzania, czy też akumulacja spowodowana brakiem równowagi pomiędzy wytwarzaniem a dyfuzją z mięśni do krw W badaniach obecnej pracy dłuższe okresy wysiłku minuty) prawdopodobnie stwarzają możliwość osiągnięcia tej równowagi. Wskazuje na to znacznie niższy stosunek stężenia mleczanu w tkance mięśniowej do stężenia mleczanu we krwi. Na podstawie wyników badań Greena i wsp. można obliczyć, że stosunek ten wynos przy obciążeniach poniżej progu .około 3.5, na poziomie progu 3.7, a powyżej progu 5.5, podczas gdy w badaniach obecnej pracy odpowiednie wartości wynosiły 0.82,    24 i 1.25.

Wartości stosunku "mięśnie - krew" były zbliżone do uzyskanych przez Jorfeldta i wsp.    1978) ale niższe niż wartości

stwierdzane przez niektórych innych badaczy, gdzie stosunek ten wynosił 2-3 tak podczas    submaksymalnych,    jak i

maksymalnych wysiłków dynamicznych Karlsson 1971, Essen i Haggmark 1975, Jacobs i Kaiser 1982, Tesch i wsp. 1982). Rozbieżności te wynikają zapewne z różnic w procedurze doświadczalnej i metodach oznaczania mleczanu. Do obniżenia stosunku stężeń mleczanu "mięśnie - krew" przyczyniać się mogło zastosowanie w niniejszych badaniach dwuminutowych przerw pomiędzy obciążeniami, w czasie których znaczna część