2910489291

430 Miernictwo.

urobionemi wedle wzoru (14). Po wyrównaniu kątów i azymutów poszczególnych kątów obliczymy spółrzędne wyrównane punktu węzłowego drugiego

.Nawiązanie poligonu do punktów niedostępnych. Ciągi uiezainkniete, nie poprowadzone z punktów triangulacyjnych, należy nawiązać do punktów sieci triangulacyjnych przy pomocy wcinania wstecz, zagadnienia Han-sena itp.; t. zn. punkty pierwszy i ostatni poligonu włączamy do sieci triangulacyjnej. Zamiast tego stosuje się. często, szczególnie o ile chcemy skrócić długość poligonu przez nawiązanie punktów środkowych do niedo-

, stepnych punktów triangulacyjnych, sjjo-A j- soby następujące:

Fit*. 99.    Fig. 100.

Przy pomocy elementów znanych by a i £ rozwiązujemy M. li. A', a dalej uwzględniając znane elementy b_R $, b_R v i o, także i /\ N.It.S. Ponieważ (a)_R <y jest również znany, przeto wyznaczamy spółrzędne punktu A i azymut (a)y _R, uważając te wielkości przy dalszem wyrównaniu ciągu tak, jukby pochodziły z triangulacji.

b) Gdy tylko jeden punkt triangulacyjny może być użyty do nawiązania (fig. 100), rozwiązujemy powstały w teji sposób trójkąt Al. ii.N przy pomocy znanych elementów by a i

Wyrównanie kątów przeprowadzamy w poligonie tak, jakby punktu R nie było, natomiast znając by _R i (a^_R v wyrównujemy spółrzędne poligonu

od początku do punktu Ii i od końca do punktu Ii osobno. O ile punkt A jest punktem węzłowym, obliczamy (a)^, _R jako średnie wedle wzoru (13).

Sieci poligonowe. Przy zdjęciach większych obszarów łącza się poszczególne ciągi ze sobą w sieci poligonowe. W nich wyrównujemy najpiem poligony główne, tj. zbaczające niewiele od kierunku, łączącego punkt początkowy z końcowym, lub zdążające w kierunku, mało co różnym od prostego, do punktów węzłowych. Następnie przychodzi kolej na ciągi poboczne, których wyrównanie opiera się na punktach ciągów głównych. W ten sposob można zawsze przeprowadzić podział na poligony I-rzedne, Il-rzędno, IH-rzędiie itd. (np. przy zdjęciach miast).

To samo postępowanie można zastosować do sieci poligonowych, założonych bez punktów trygonometrycznych. O ile sieci są zawile, roi-poczyna się obliczenie od punktu (i kierunku), leżącego w środku sieci, obiera pewne punkty jako węzłowe, i dzieli ciągi na I-rzedne, 11-rzedne itd.

Pomiarowe są to proste, łączące boki ciągów poligonu, wzgl. poligonów, których punkt}^1- ich początkowe i końcowe, punkty łączne (pomiarowe!, mogą spadać z punktami trygonometrycznemi lub poligonowemi.

Główne (I-rzędne) pomiarowe mogą opierać się bezpośrednio na bokach poligonów, pomiarowo poboczne (II-, III-rzedne itd.) nawiązujemy do pomiaro-

92