2705150454

Kobiece głosy z parlamentu 57

niach wyraża się nierówne traktowanie obu płci. Dalej, służba zdrowia, oświata, drobny handel detaliczny, usługi, przemysł lekki - to dziedziny, w których zarabia się bardzo mało. Na taką sytuację rzutuje fakt, że pracują tam przede wszystkim kobiety. Gdyby mężczyźni mieli przewagę w tych branżach, nie pozwoliliby na tak niskie zarobki.

B.P.: Dlaczego dzieje się tak, że w niektórych dziedzinach zatrudnienia kobiety są dyskryminowane ? Prof. Teresa Liszcz: To są zaszłości historyczne. W przeszłości podział ról między kobietą a mężczyzną byl bardzo wyraźny. Kobieta zajmowała się rodziną i domem, nie kształciła się. Zresztą przez długi czas nie przyjmowano dziewcząt na studia. Dopiero na początku XX w. przyznano kobietom prawa wyborcze. W świadomości wielu osób pozostało przekonanie o mniejszej przydatności kobiet do działalności publicznej, a przeznaczeniu ich tylko dla domu i rodziny. Niektóre kobiety mają do dziś zakodowane poczucie niższości. W dodatku wśród mężczyzn panuje wielka solidarność, czego nie można zaobserwować u kobiet. Kobiety rzadziej głosują na kobiety i wolą mieć męskich szefów. Z tym trzeba walczyć. B.P.: Pani koleżanka klubowa Halina Nowina-Ko-nopczyna stwierdziła, że ustawa, o której mówiliśmy, przyniosłaby kobietom więcej złego niż dobrego.

Prol. Teresa Liszcz: Ja mam inne poglądy niż pani Nowina-Konopczyna, choć może ustawa ta w kształcie, w jakim ją zaproponowano, rzeczywiście nie przyniosłaby zbyt wiele korzyści. Projekt przewidywał różne kosztowne instytucje: radę ds. równego statusu, rzecznika, rzeczników terenowych. Tu nie o to chodzi. Według mnie powinna być uregulowana sprawa trybu wniesienia skargi w razie dyskryminacji {oferty pracy, wynagrodzenie etc.); wskazany sąd lub inny organ przyjmujący taką skargę; ustanowione odszkodowania lub zadośćuczynienie za stratę wynikłą z dyskryminacji. Na Zachodzie dąży się, by wymóc stosowanie prawa we wszystkich kwestiach właśnie przez odpowiedzialność cywilną. Tego akurat projekt nie zawierał, jednak można było go poprawić.

B.P.: Ustawy nie ma i zapewne w najbliższym czasie nie będzie?

Prof. Teresa Liszcz: W najbliższym - nie, ale w związku z wejściem do UE będziemy musieli ją uchwalić.

B.P.: A czy w jakiś inny sposób da się rozwiązać problem dyskryminacji kobiet?

Proł. Teresa Liszcz: Nie da się tego rozwiązać bez przepisów szczegółowych. Na razie mamy puste deklaracje i brak sankcji.

B.P.: Lubi Pani Poseł Dzień Kobiet?

Proł. Teresa Liszcz: Nieszczególnie. Prawdziwym świętem kobiet jest dla mnie Dzień Matki. Kobiety nie da się zastąpić właśnie w roli matki, toteż fakt ten uważam za dobry powód do świętowania. B.P.: Czy uważa Pani 8 III za święto komunistyczne? Prof. Teresa Liszcz: To święto nie ma rodowodu komunistycznego. Nie żywię doń specjlnej niechęci. Myślę, że stosunek do 8II! jest uzależniony od sposobu jego obchodzenia. W PRL-u Dzień Kobiet został ośmieszony m.in. poprzez obdarowywanie kobiet słynnymi goździkami, rozdawanym pracownicom za pokwitowaniem. Ale bywało, że i w czasach tzw. komunistycznych święto to było przyjemne. Panie przynosiły ciasto, panowie kwiaty, spędzano czas przy miłej pogawędce, choć mężczyźni potrafili potem przepychać w autobusie inne kobiety.

B.P.: Czy Święto Kobiet jest potrzebne?

Prof. Teresa Liszcz: Nie sądzę. Mam zbyt dużo solenizantek, a świętowanie w tłumie nie jest rzeczą satysfakcjonującą. To jest zresztą sprzeczne z ideologią feminizmu. Kobieta to człowiek, mężczyzna też. Przynależność do jednej czy drugiej płci nie powinno być tytułem do świętowania, toteż obchody Dnia Kobiet są dla mnie zaprzeczeniem równości. Nawet w ZSRR była większa „sprawiedliwość” - obok Dnia Kobiet - Dzień Mężczyzn (23 II).

B.P.: IV wielu krajach 8 III to okazja do nagłośnienia tzw. kwestii kobiecej. IV Polsce też tak powinno być?

Prof. Teresa Liszcz: Jak wspomniałam, nie uważam, by święto to było potrzebne, ale nie jestem jego przeciwniczką. Można wybrać jakiś dzień, w którym szczególnie będzie się zwracać uwagę na problem dyskryminacji kobiet. Może to być 8 III,