3071580039

^ Akcenty i inne znaki dodatkowe:

Większość samogłosek (a, e, i, o, u) oraz jedna spółgłoska (c) mogą być opatrzone akcentami

lub innymi znakami dodatkowymi. Ich obecność często zmienia wymowę danej głoski,

a także może zmieniać znaczenie wyrazu.

W języku francuskim wyróżniamy 3 rodzaje akcentów:

-    accent aigu (') - pojawia się jedynie nad samogłoską e, zmieniając jej wymowę; e z tym akcentem jest zamknięte i jest wymawiane zawsze, nawet gdy znajduje się na końcu wyrazu, np.: ete (lato), cinema (kino), allee (aleja).

-    accent grave (') - występuje nad samogłoskami a (voila - oto), u (oii - gdzie) oraz e; akcent ten nie zmienia wymowy a i u, natomiast wpływa na wymowę samogłoski e; e jest otwarte, a jego wymowa przypomina polskie e, np. cuillere (łyżka), frere (brat).

-    accent circonflexe (^A) - pojawia się nad samogłoskami a (age - wiek), e (fenetre - okno), i (ile - wyspa), o (diplóme - dyplom) oraz u (mure - jeżyna); tylko w przypadku o i e akcent ten wpływa na wymowę: ó jest zamknięte (usta ułożone jak do zwykłego o, ale bardziej ścieśnione), natomiast e jest otwarte, tak samo jak w przypadku e.

Inne znaki dodatkowe:

-    znak trema (") - wskazuje na to, że sąsiadujące samogłoski, powinny być czytane oddzielnie, np.: mals (kukurydza), Noel (Boże Narodzenie).

-    znak cedille - pojawia się jedynie przy literze c (ę) i sprawia, że wymawiamy ją jak s, np.: leęon (lekcja), franęais (francuski).

Zapamiętaj!

Znaki dodatkowe mogą zmieniać nie tylko wymowę danej głoski, ale także znaczenie całego wyraz, np.: ou (albo) i ou (gdzie), mur (ściana) i mur (dojrzały), sur (na) i sur (pewny czegoś), tache (plama) i tache (zadanie).

Zapamiętaj!

Akcenty graficzne i inne znaki dodatkowe wskazują na wymowę poszczególnych głosek lub decydują o znaczeniu wyrazu, ale nie wpływają na akcent wyrazowy ani na melodię języka. Akcent w języku francuskim jest stały i pada zawsze na ostatnią sylabę, np. fromage (ser), cafe (kawa), haricot (fasola).

8