3110398627

produkcję limfocytów Th i makrofagów [69]. Charakteryzuje się również silną aktywacją komórek żernych, powodując wzrost produkcji reaktywnych form tlenu, cytokin prozapalnych jak IL-6, IL-8 i TNF-a. Zwiększa również ekspresję cząsteczek CDI lb i CD69L na powierzchni leukocytów [70, 71].

II Działanie bezpośrednie

Poza wpływem pośrednim, wiele polisacharydów wykazuje bezpośrednie działanie na komórki nowotworowe. Liczne badania in vitro i in vivo wskazują, że polisacharydy hamują proliferację komórek nowotworowych i/lub indukują ich śmierć na drodze apoptozy [16, 17, 28, 29, 72].

Jednym z najlepiej opisanych mechanizmów bezpośredniego, przeciwnowotworowego działania polisacharydów pozyskiwanych z Podstawczaków jest modulacja aktywności czynnika transkrypcyjnego NF-kP- Nadmierna aktywacja NF-kB jest obserwowana w wielu typach nowotworów. Aktywny NF-kB promuje wzrost guza przez zwiększenie transkrypcji genów, które indukują proliferację, wykazują działanie antyapoptotyczne, czy też promują angiogenezę i przerzutowanie [73]. Wykazano, że polisacharydy hamują fosforylację i/lub degradację inhibitora NF-kB (IkBo) [4, 19, 28, 74-77], co uniemożliwia aktywację czynnika transkrypcyjnego a w konsekwencji ekspresję podległych mu genów [78, 79].

Poza modulacją szlaku NF-kP, polisacharydy mogą również w inny sposób oddziaływać na komórki nowotworowe. Znakomitym przykładem jest tutaj kompleks polisacharydowo-białkowy tzw. PSP pozyskiwany z Trametes versicolor. Wykazano, że w komórkach białaczki U-937 oraz komórkach raka piersi MDA-MB-231, PSP powodował zatrzymanie cyklu komórkowego w punktach restrykcyjnych Gl/S oraz G2/M, jak również hamował aktywność białek antyapoptotycznych powodując zahamowanie podziałów komórkowych i nasilenie apoptozy [80, 81]. Natomiast w komórkach białaczki HL-60 PSP wywoływał podobny efekt poprzez indukcje spadku poziomu czynnika NF-kB i ekspresji kinaz ERK [81].

BADANIA WŁASNE

Ciekawym i obiecującym obiektem do poszukiwania polisacharydów o właściwościach przeciwnowotworowych wydają się być grzyby jadalne Boletus edulis (prawdziwek) i Cantharelus cibarius (kurka). Jedno z pierwszych badań nad leczniczymi właściwościami grzybów dotyczyło właśnie borowika szlachetnego. Inicjatorem badań był Lucas i wsp., którzy z pozytywnym skutkiem wykorzystali ekstrakt z owocników borowika w leczeniu raka u myszy [4]. Po blisko 20 latach Ohtsuka i wsp., przebadali pod katem właściwości przeciwnowotworowych polisacharydy izolowane z różnych grzybów w obrębie kasy Podstawczaków, w tym również pochodzących z kurki i prawdziwka. Wykazali właściwości przeciwnowotworowe frakcji polisacharydowych pozyskiwanych z tych grzybów w stosunku do guza Erlicha i Sarkomy 180 u myszy [8]. Od tamtych czasów nikt nie podjął się próby izolacji polisacharydów z tych grzybów oraz charakterystyki ich aktywności biologicznej. Dziwi to w