3173649143

397

Inż. Adam Tuz.    656.212.5^J 656.225

Stosowanie metod racjonalnej organizacji w ruchu towarowym

Proce Sekcji Eksploatacyjnej XIII Międzynarodowego Kongresu Kolejowego

W referatach zostały oświetlone następujące zagadnienia:

1)    rola stacji rozrządowych i ich praca,

2)    zapewnienie ich wzajemnego uzależnienia,

3)    zbadanie oczekiwanej pracy ruchowej i przewidywania co do formowania pociągów,

4)    zawiadamianie odbiorców,

5)    przyśpieszenie obiegu próżnych wagonów,

6)    zastosowanie kontenerów i wagonów kolejo-wo-drogowych (wagcns rai! — route).

Referaty w tej sprawie były opracowane przez inżynierów J. Colle, V. M. Barrington-Ward, i A. Baumanna. Ogólny referat został opracowany przez przedstawiciela kolei Niemieckich dra inż. A. Baumanna. Referat został opracowany bardzo sumiennie i z wielką znajomością sprawy, przez co wnioski końcowe nie wywoływały wielkiej dyskusji. W dłuższej nieco dyskusji omówiono trudności normowania czasu potrzebnego na zestawianie pociągu. Odpowiednie zmiany zostały wprowadzone do postanowień Kongresu w tej sprawie. W innych sprawach wprowadzono tylko redakcyjne poprawki.

Po dyskusji zostały przyjęte uchwały następu-j ące:

/. Organizacja pracy na stacjach rozrządowych.

1)    Ogólnie biorąc należy czuwać nad tym, aby organizacja pracy rozformowywania pociągów i ich zestawiania była dostosowana do potrzeb ruchu; już obecnie istnieje daleko posunięta jednostaj-ność w zasadach organizacji pracy i w kolejności oddzielnych czynności.

2)    Oszczędna praca stacyj rozrządowych jest w dużym stopniu uzależniona od racjonalnego układu rozkładu jazdy. Rozkłady jazdy powinny być tak ułożone, aby doprowadzić do minimum przebywanie wagonów na stacjach rozrządowych, bo to polepsza wykorzystanie wagonów i zmniejsza ich potrzebną ilość.

Z drugiej strony należy dążyć, aby przez właściwe następstwo pociągów, dostosowane do zdolności przetwórczej stacyj rozrządowych, uzyskać najlepsze wyzyskanie drużyn manewrowych i parowozów.

3)    Pożyteczne jest sporządzenie możliwie dokładnego planu przewidywanych czynności stacyj rozrządowych z podaniem przeciętnego czasu ich wykonania i potrzebnej robocizny. Należy przy tym przydzielać personel zatrudniony przy rozrządzaniu i parowozy mając na uwadze oszczędne ich wykorzystanie; należy zostawiać rezerwę na wypadek zwiększonego zapotrzebowania, jakie się często zdarza, podczas gdy dla przypadków zapotrzebowań wyjątkowo dużych należy przewidzieć zmiany w planie. Plan powinien zapewniać możność połączeń pomiędzy pociągami przybywającymi a odchodzącymi.

4)    Przy sporządzaniu planu pracy jest potrzebna znajomość przeciętnych norm czasu na dokonanie różnych czynności, zarówno jak i potrzebnej ilości robocizny.

Z tego punktu widzenia opracowanie planu rozformowania pociągów w przyjętym rytmie czasu nie przedstawia na ogół dużych trudności w przypuszczeniu, że ruch jest dostatecznie duży. Co się tyczy pracy zestawiania, to różnorodność pociągów i ich zmieniające się rozkłady tak wpływają na długość czasu pracy i na potrzebną robociznę, że przy planowaniu pracy bardzo rzadko mogą mieć zastosowanie przeciętne wartości jednostkowe. Z tego względu dotychczas tylko w wyjątkowych przypadkach udało się osiągnąć równomierny i rytmiczny przebieg różnych czynności zestawienia pociągów.

Dobry zatem plan czynności rozrządowych powinien wynikać z uwzględnienia każdorazowo warunków aktualnych.

5)    Urządzenia mechaniczne, hamulce z dala nastawne i automatycznie nastawiane zwrotnice dały na dużych stacjach rozrządowych dobre wyniki gospodarcze, przyśpieszyły one pracę i powiększyły wydajność.

Ulepszenie metody rozrządzania na liniach pierwszorzędnych z wielkim natężeniem przewozów daje możność wydatnego ześrodkowania pracy zestawiania pociągów i odciąża w najszerszym zakresie pracę małych stacyj, a przede wszystkim punktów odgałęźnych.

6)    Badanie organizacji pracy zestawiania pociągów było dotychczas mniej wysuwane niż praca rozformowania; ponieważ praca formowania pociągów wybranych wymaga szczególnie dużego nakładu pracy parowozów manewrowych, byłoby pożądane, aby zarządy kolejowe zbadały szeroko prowadzenie pracy formowania pociągów, biorąc pod uwagę, że już przy rozformowaniu pociągów dzięki pomyślnemu doborowi torów porządkowych można uzyskać daleko posuniętą pracę przygotowawczą do następnego zestawienia pociągów.

//. Połączenia między stacjami rozrządowymi.

1)    Połączenie wzajemne stacyj rozrządowych pociągami, odciążonymi całkowicie lub możliwie najwięcej od obsługi stacyj pośrednich, jest niezbędne w interesie szybkiej obsługi ruchowej.

2)    Przy dostatecznym napływie ładunków “a-leca się wyprawianie bezpośrednich pociągów przeznaczonych do oddalonych stacyj i przechodzących na drodze ich przebiegu przez jedną lub kilka stacyj rozrządowych pod warunkiem jednak, że wydłużenie czasu na skupienie wagonów na wyjściowej stacji rozrządowej w stosunku do ich odejścia bezpośrednio z tej stacji będzie mniejsze od czasu, który by się zaoszczędziło przez zaniechanie ponownych manewrów i skupianie wagonów na pośrednich stacjach rozrządowych.