Gazeta AMG nr 4/2010
Tytuł tej recenzji może wydawać się niektórym czytelnikom nazbyt - delikatnie mówiąc - ekspresyjny, jednak każdy, kto przeczyta to 176-stronicowe dzieło wydane przez wrocławskiego edytora Continuo w 2009 roku, nie może mieć innego zdania, aniżeli wyrażone w tytułowej opinii.
„Enterokoki jako bakterie zakażeń szpitalnych” zredagowali Anna Śledzińska, Alfred Samet i Andrzej Gładysz, a wśród autorów znajdujemy nazwiska takich znakomitości w dziedzinie mikrobiologii, jak prof. Józef Kur, jeden z czołowych autorytetów nowoczesnej diagnostyki molekularnej.
Dzieło ma 9 rozdziałów zasadniczych napisanych łącznie przez 11. autorów. Już sama lektura spisu treści daje nam „kompaktowy” obraz zawartości. Musi bowiem zwrócić uwagę, poza takimi standardowymi ujęciami, jak charakterystyka ogólna tych bakterii, epidemiologia wywoływanych przez nie zakażeń i klinika, że osobne części są poświęcone „klasycznej”, lecz nowoczesnej diagnostyce bakteriologicznej (Marek Bronk, Anna Śledzińska, Alfred Samet), diagnostyce molekularnej w identyfikacji i różnicowaniu (Józef Kur), parametrom farmako-kinetycznym i farmakodynamicznym jako podstawy celowanej antybiotykoterapii (Elżbieta Arłukowicz, Anna Śledzińska) oraz rozdział Mirosławy Gałęckiej o wpływie enterokoków na układ odpornościowy (fatalne, nieczytelne, z winy wydawcy, schematy na str. 124 i 125). Doskonałą, praktyczną ilustracją tez zawartych w części teoretycznej są precyzyjne opisy przypadków zakażenia enterokokowego (Alfred Samet, Jolanta Komarnic-ka), wszystkie o skomplikowanym przebiegu. Naprzemienna bakteriemia enterokokowa, zakażenie wewnątrzbrzuszne o mieszanej etiologii, posocznica u pacjenta z immunosupresją czy zgorzel niekrostidalna pourazowa - to wzorowe opisy współpracy bakteriologa klinicznego z klinicystami; nie tylko tu przedstawiony materiał dowodnie przemawia za uznaniem gdańskiego ośrodka bakteriologicznego kierowanego przez dr. med. Alfreda Sameta za czołowy w tym zakresie na mapie naszego kraju.
Enterokoki są bardzo poważnym, trudnym w leczeniu czynnikiem etiologicznym zakażeń szpitalnych, jak również aż w 5% ciężkich posocznic pozaszpitalnych. Ich znaczenie narasta od lat 70. ub. wieku. Infekcje układu moczowego, ran pooperacyjnych i oczywiście posocznice są wywoływane przede wszystkim przez E. faecalis (85%) oraz E. faecium (10%). Enteroko-kowe zapalenie wsierdzia jest na 3. miejscu wśród czynników wywołujących infekcyjne zapalenie wsierdzia zastawki własnej. Jedną z cech tych bakterii jest naturalna i nabyta oporność na antybiotyki; obecnie na wankomycynę jest niewrażliwych 10% E. faecalis, a 5% na teikoplaninę. Budzi to coraz większy niepokój.
Dzieło ma jeszcze jeden walor. Jest wręcz podręcznikiem niektórych aspektów diagnostyki bakteriologicznej w zakresie procedur technicznych (np. pobierania materiału), znakomitym przeglądem technik molekularnych i kompendium nowoczesnej diagnostyki i racjonalnej terapii w oparciu o zasady farmakokinetyki i farmakodynamiki. W ten sposób nie jest monografią o wąskim ujęciu specjalistycznym, lecz przedstawia diagnostyczne i terapeutyczne tło, z którego wyłania się wiedza przekraczająca ramy tematu tytułowego. Książka jest warta polecenia każdemu klinicyście i ...mikrobiologowi.
Prof. Jacek Juszczyk
Enterokoki jako bakterie zakażeń szpitalnych / pod red. Anny Śledzińskiej. Alfreda Sameta, Andrzeja Gładysza. - Wrocław: Wydaw. Continuo, 2009. -176 s. - ISBN 978-83-89629-88-3
Zespół autorski monografii o enterokokach i zakażeniach przez nie wywołanych to lekarze, mikrobiolodzy i genetycy. Wszystkich wymienionych cechuje bardzo duża wiedza teoretyczna i szerokie doświadczenie praktyczne zarówno kliniczne, jak i laboratoryjne. Z zakażeniami, w tym enterokokowymi, walczą na co dzień od wielu lat, są przykładem zespołu ściśle współpracującego w diagnozowaniu i leczeniu chorego. Najlepszym tego wyrazem jest rozdział książki „Wybrane przypadki chorobowe - zakażenia enterokokowe w praktyce klinicznej, monitorowanie bakteriologiczne”. Wydane opracowanie jest wszechstronne, pełne cennych informacji zarówno praktycznych, jak i teoretycznych, co obrazuje między innymi sięgnięcie do nowoczesnej diagnostyki na poziomie molekularnym, a także przedstawienie enterokoków jako drobnoustrojów komen-salnych, probiotycznych na tle immunologii śluzówki układu pokarmowego. W kolejnych częściach monografii z logiczną konsekwencją prowadzony jest temat zakażeń enterokokami. W pierwszym rozdziale autorzy (M. Bronk, A. Śledzińska, A. Samet) określili specyficzne cechy enterokoków w świetle pa-tomechanizmu zakażenia, co jest bardzo dobrym wprowadzeniem do całości. Drugi rozdział tych samych autorów to bardzo szeroko a zarazem bardzo szczegółowo potraktowana diagnostyka mikrobiologiczna zakażeń paciorkowcami kałowymi z uwzględnieniem różnych klinicznie zakażeń, różnych materiałów, różnych technik laboratoryjnych, a także interpretacji wyników. Rozdział może służyć jako źródło procedur diagno-